'PANdemIC - Picture it' in Museum Hilversum: de (on)werkelijke actualiteit

Panic, pandemic. De coronacrisis heeft onze samenleving - de hele wereld - radicaal op zijn kop gezet en dat gaat jou en mij, en niemand niet in de kouwe kleren zitten. In Museum Hilversum is dat heel mooi in beeld gebracht met de expositie 'PANdemIC! - Picture it'. Meer dan 160 beelden van vooral amateurs en een paar professionele topfotografen. De foto's tonen de weerslag van de ongrijpbare virusziekte Covid-19 op ons doodgewone bestaan.
Van de week trok ik langs een vertoning met alledaagse scènes van het nieuwe normaal of - volgens het museum: "de meest bijzondere, herkenbare en emotionele momenten van deze levensveranderende crisis."

Ik neem je - uiteraard virtueel - bij de hand en leid je rond. Ga je mee?

1. Foto van @Michos Koolen. 2. Zaaloverzicht. 3. Still uit de video met gefilmde portretten van @Jiri Büller.

Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar ik heb het er knap moeilijk mee. De hele Covid-19-situatie laat mijn gemoed niet onberoerd en somberheid ligt dan ook op de loer*. Want ik mis het spontane en onbezorgde. Waar doe je goed aan? Wat is wijs? Alle vanzelfsprekendheden staan op losse schroeven. Waar vind je nog houvast? De regels en voorschriften zijn soms | vaak | meestal onduidelijk of inconsequent en daardoor betwistbaar en dat gebeurt dan ook volop: velen achten zichzelf deskundig.
En nee, ik heb geen klachten. Geen van mijn familieleden of vrienden zijn door de ziekte getroffen en dus hebt ik ook geen enkele dode te betreuren. Niemand van mijn dierbaren is door de crisis brodeloos (even afkloppen!). Dus hé? Ik zeg regelmatig tegen mezelf: "hou eens op met dat gepiep en count your blessings."
Herkenbaar?
* eeuwig student aan de levensschool...

alle zeilen bijzetten

Wat te doen? Gelukkig kunnen we ons voor tips & tricks wenden tot een heus geluksinstituut, namelijk die van de Erasmus Universiteit Rotterdam*. Om weerstand te bieden aan de stress, is het raadzaam om niet elk uur naar het nieuws te luisteren en pushberichten uit te schakelen. Nog een belangrijke: blijf sociaal actief, zo nodig via internet en telefoon (lees alsnog al mijn niet eerder gelezen blogposts :-), breng routine in je dag met behulp van een dagplanning en beweeg dagelijks. Bewegen is goed voor zowel de lichamelijke als geestelijke gezondheid en tot zover de goede raad.

*Erasmus Happiness Economics Research Organization

Bewegen? Ik ben a-sportief (ik haat sporten), dus dat wordt lastig. Ik loop wel veel, zeker ook bij mijn wekelijkse uitjes naar de diverse musea in den lande (momenteel maar even niet over de grens). Zo bezocht ik van de week Museum Hilversum, een museum gespecialiseerd in 'mediakunst' (en dat is in de praktijk vooral fotografie), alwaar de zomertentoonstelling ‘Pandemic – Picture It’ te zien is. Met de presentatie wil het museum, in samenwerking met sociaal platform Care4Corona het onderwerp corona vanuit een ander perspectief laten zien.

4. Pauli Gerritsen. 5. Piet van der Meer. 6. Hans Oostrum. 7. @Ilvy Njiokiktjien: run op de coffeeshops, Utrecht. 8. Ruth Janssen. 9. Zaaloverzicht.

Bij bestudering van de website van Care4Corona* blijkt dat jij en ik daar ook heel goed terecht hadden gekund (en nog steeds kunnen!) voor raad & daad in barre tijden. Zo lees ik: "veel mensen hebben in deze ingrijpende coronaperiode ook behoefte aan perspectief, hoop en steun. We geven informatie, tips en experts beantwoorden vragen. Daarmee willen we helpen om zo positief, mentaal en fysiek fit mogelijk te blijven om samen door de coronacrisis heen te komen" en tot zover de quote.
Ik maak hier geen reclame: naar eigen zeggen is het sociale forum volstrekt belangeloos. "Het enige wat we willen bereiken is zo veel mogelijk mensen zo goed mogelijk door de Coronacrisis heen helpen" aldus initiatiefnemer Ronald van der Mark.
* deze 'SMS-taal' wordt soundspelling genoemd: g1, 4het leven, suc6, dr8888, pr8ig etc.

fotowedstrijd

"Het is een periode die we nooit meer zullen vergeten en die we in beeld willen vastleggen. Intense en verdrietige beelden, ontroerende en hartverwarmende beelden, mooie en vreemde beelden: deze periode laat veel emoties en gevoelens zien."

En ik kan je vertellen dat er ook hele grappige foto's te vinden zijn in de selectie die de vakkundige jury* heeft gemaakt van alle 2.700 inzendingen en waarvan nu dus een deel te zien is in Museum Hilversum. (Naast de kiekjes, snap shots en plaatjes is er op elke etage ook een video te zien). 

*Merel Bem, fotografiecriticus en schrijver; de fotografen Koos Breukel, Ilvy Njiokiktjien en William Rutten en curator en conservator fotografie van het Rijksmuseum Hans Rooseboom.

Care4Corona deed namelijk in april jl. een oproep aan Nederland om foto's in te sturen met het onderwerp 'corona'. "De drie deelnemers die volgens de jury de beste, mooiste of meest ontroerende foto’s hebben ingezonden ontvangen geldprijzen. Daarnaast kan het publiek - de bezoekers van de tentoonstelling 'Pandemic!' in Museum Hilversum - een vierde winnaar aanwijzen door te stemmen op hun favoriete foto.

10. Nadine Siddré. 11. Anna Eijsbouts-Rinsema ("meer dan 1/3 van onze bewoners overleefde het niet'). 12. @Remco Koers. 13. @Pim Ras (Zwemster Jacyntha Plat traint in zwembadje in de tuin). 14. Een van de winnaars: Ingeborg Emmerzael. 15. José Domburg. 

En op zondag 30 augustus was het zover. De dag waarop de vier winnaars bekend werden gemaakt én er een fotoboek werd gepresenteerd met de beelden uit de tentoonstelling. Foto's die weinig of geen commentaar* behoeven: ze zijn exemplarisch voor de surrealistische tijd waarin we leven en spreken voor zich. Boekdelen....

* dus bij de hier getoonde foto's slechts waar nodig uitleg.

"Ik heb vanavond geen gemakkelijke boodschap voor u"

'Pandemic! - Picture it' in Museum Hilversum is nog te zien tot en met 20 september. Je kunt je van te voren aanmelden voor een bezoek, maar spontaan binnenlopen kan ook. Kijk in ieder geval even op de website voor bezoekersinformatie.


-X-


Hoe sla jij je door het nieuwe normaal?

16. @Marcel Molle (actiegroep 'Viruswaanzin' demonstreert op het Malieveld). 17. en 18. @Martijn van de Griendt. 19. Uw coronavrije rondleider.... 

Tekst en alle (iPhone)foto's: @MiriamvanderMeer | www.agreylady.nl (tenzij anders vermeld: zie bijschriften).

'On the Move': kinetische kunst in het Gorcums Museum

Kinetische kunst kun je omschrijven als werk waarbij beweging de essentie is. Soms is die actie suggestief, vaker is het échte opschudding: dan draait, wenkt, trilt, kantelt, schuift, wiebelt, flitst en/of pulseert het artistieke werkstuk. Hortend en stotend en dikwijls met geluid, soms zelfs oorverdovend.
In het Gorcums Museum is het een al beweging in een tentoonstelling die de naam 'On the Move' meekreeg. Afgelopen week reisde ik af naar het Zuid-Hollandse vestingstadje en stak mijn licht op al kijkende naar bewegende beelden van tweeëntwintig kunstenaars.
Benieuwd? Kijk en lees dan verder...

1. Cas Beijers, A one minute square in 12 hours, 2019. Foto via Gorcums Museum. 2. Nico Parlevliet, Tuning, 2010. 3. Zoro Feigl, Lunar, 2018.

Go-rin-chem of Gorcum, wat is het nou? Over de herkomst van de naam van het uit de Middeleeuwen stammende vestingstadje is men het (nog) niet eens, wel hoe je het uit dient te spreken en dat is gewoon Gorcum. Mooi, dan is dát uit de wereld.

Afgelopen week meldde ik mij bij de entree van het imposante neo-classicistische, voormalige stadhuis op de Grote Markt alwaar het Gorcums Museum sinds 1995 is gevestigd. Op die bewuste, snikhete dinsdag zaten de terrassen op het marktplein vol: ik verkoos de koelte in het kunstpaleis en trof er zo'n typisch, ietwat gezapig stadsmuseum. Een 'schatkamer' met kunstwerken en voorwerpen die vertellen wat er zich door de eeuwen heen in die betreffende gemeenschap heeft afgespeeld en in dit geval dus over Gorcum. Het museum toont een greep uit hun - naar eigen zeggen - "illustere verleden, met kunst uit verleden en heden én voorwerpen uit de stadsgeschiedenis."

Want heb jij wel eens gehoord van de Martelaren van Gorcum? Ik - toch Rooms-Katholiek opgevoed - niet. Blijkbaar waren er tijdens de Reformatie in de 16e eeuw negentien plaatselijke geestelijken die niet van plan waren hun hoofd te buigen voor de (in hun ogen) wilde horden, zijnde de Protestantse watergeuzen. Het liep slecht met ze af: ze werden allemaal gevangen genomen, gefolterd, in juli 1572 bij Den Briel opgehangen en vervolgens werden hun lichamen ook nog eens verminkt. Dat waren nog eens bloederige tijden.

Voor hun getoonde standvastigheid werden ze wel postuum beloond: in de negentiende eeuw werden zij door de toenmalige Paus heilig verklaard. In het Gorcums Museum zie je een kleine expositie over de lotgevallen van deze onwankelbare stadsgenoten.

on the move

Goed. Ik ben hier voor 'On the Move'. En ik zeg het maar alvast: het is een kleine, maar fijne tentoonstelling. Zeker de moeite waard voor hen die wel van wat actie en dynamiek in de kunsten houden. En het is allemaal hedendaags: de twee oudste 'geknutselde' sculpturen dateren van 1977 en zijn van de hand van Gerrit van Bakel (1943-1984). Met uitzondering van de Duitser Günter Haese (1924-2016) zijn alle deelnemers Nederlandse kunstenaars. Of zijn het wetenschappers? Uitvinders?

4. Henk Stallinga, Fanscreen, 2016-2018. 5. Martens & Visser, ECHO mirrors, 2019. 6. Gerrit van Bakel, Dag- en nachtmachine, 1977. 7. Nico Parlevliet, Swinging Scallops, 2015. 

We beginnen met 'een stukje' theorie. Kunst wordt kinetisch genoemd als er beweging in het kunstwerk óf in het hoofd van de toeschouwer wordt gebracht. In eerste instantie maakten de pioniers van deze kunstvorm namelijk objecten die helemaal niet bewogen, maar waar de positie van de kijker er voor zorgt dat het beeld voortdurend verandert. De toeschouwer krijgt daarbij de illusie van beweging en die stroming heeft later de naam optical art, dus op-art gekregen. Goede voorbeelden daarvan zijn de kunstwerken van Victor Vasarely en Bridget Riley

optisch bedrog met bedoelde bijwerkingen

Hoewel kunstenaars door de eeuwen heen het effect van beweging wilden verbeelden, is het Marcel Duchamp die in 1913 het eerste, écht mobiele werk creëerde. Hij maakte 'Roue de Bicyclette': een fietswiel met de as en voorvork gemonteerd op een houten kruk. Draaibaar en daarmee was de kinetische kunst geboren.
De beweging wordt altijd in gang gezet door natuurkracht, zoals lucht/wind of water, door mechaniek, bijvoorbeeld een motortje, magneten óf middels het edele handwerk. Voetenwerk. Mensenwerk. Tegenwoordig kan de overbrenging ook in gang gezet worden door digitale techniek, dus computergestuurd. Ook kennen we sound art waarbij sprake is van klankopwekking. Tenslotte kan ook video art gerekend worden tot de kinetische kunst.  

Na Duchamp kwam Alexander Calder die rond 1930 zijn, door luchtcirculatie bewegende werken 'mobiles' noemde. "Een mobile is een vrijhangend, uitgebalanceerd, ogenschijnlijk niet aan de wetten van de zwaartekracht onderworpen object, waarbij wind, zelfs al een lichte luchtstroom, een beweging veroorzaakt", aldus de online encyclopedie. En iedereen kent ze.

bouwmarkt- en schroothoop kunst

Grote bekendheid kreeg Jean Tinguely en voor mijn persoon de eerste kennismaking met het fenomeen kinetische kunst. En wat voor een! Mijn enthousiasme werd gewekt in de expositie 'Machinespektakel' in het najaar van 2016 in het Stedelijk Museum Amsterdam en sindsdien ben ik om. (Uiteraard maakte ik over mijn belevenis een blogpost).

8. Job Koelewijn, (still uit) Sur Place, 2003. 9. Piet Goede, Zonder titel, ongedateerd. 10. Marco van Trigt, Black Wave, 2020. 11. Henk Stallinga, Dark Hearted, 2017. 

In het Gorcums Museum zie je sinds 2 juni een mooie selectie bewegende beelden. Van alles wat: zacht ruisende machinerieën, 'psychedelische' sculpturen, nauwelijks met het oog waarneembare actie, licht- of (soms kneiterharde) geluidseffecten, grappige of diepzinnige vondsten, bekijkenswaardige video's. 

bewegingsleer  

Soms dus heel subtiel, zoals het apparaat 'Dag- en nachtmachine' (1977) van de al eerder genoemde Gerrit van Bakel (foto 6). De energie die zijn machine in beweging zet ontstaat door uitzetting en inkrimping door het verschil in temperatuur tussen dag en nacht en daardoor is de verandering slechts enkele millimeters.
Nee, dan het grove geweld en de brute kracht van Merel Holleboom die - letterlijk en figuurlijk - met haar vuist op tafel slaat. Het mechanisme van 'Het moment van Genoeg' (2012) is expres uitgezet - je kunt de werking zien op een video - want de vaart waarmee de knuist op tafel belandt zou tot ongelukken kunnen leiden. Daarnaast oorverdovend en daardoor heel symbolisch (foto 12).
Fijn (goed) dat er ook een aantal kunstwerken van vrouwen te zien zijn.

is het kunst of techniek?

Grappig en goed gevonden is 'A one minute square in 12 hours' (2019). De vier klokken zijn zo afgesteld dat er slechts twee keer per etmaal een door de wijzers gevormd perfect vierkant verschijnt en slechts één minuut durend, want dan tikken de klokken weer door. Volgens kunstenaar Cas Beijers "een minuut van perfectie" (en zie 1e foto).
Daarentegen is de kunst van Bart Jansen controversieel. Tenminste? Not to my taste, maar dat moet iedereen natuurlijk voor zichzelf weten. Jansen is bekend geworden omdat hij van zijn overleden kat (genaamd Orville) een drone bouwde. Samen met technicus Arjen Beltman heeft hij inmiddels een geprepareerde (dus opgezette) struisvogel, ratten en een haai omgevormd tot vliegende objecten (zie foto's 13 en 14). Tja...?

Op een andere manier fascinerend is de video 'Sur Place' (2003) van Job Koelewijn (8). "We zien een wielrenner die stilstaand op zijn fiets (het is meer 'balancerend') tijd en beweging lijkt te bevriezen", aldus de zaaltekst.

 

12. Merel Holleboom, Het moment van Genoeg, 2018. 13. Bart Jansen: Still uit de video over 'De Orvillecopter' en 14. Bart Jansen, Proctorcopter (een 'vliegende' rat). 15. Peter Bergenhenegouwen, Schuivend perspectief, 2011.

Tot zover de kunst met een eigen wil in 'On the Move'.
Goed om te weten is dat je in sommige gevallen het mechanisme zelf mag bedienen (neem dan wel een handschoentje mee bij de balie).


-X-


De tentoonstelling in het Gorcums Museum is te zien t/m 22 november. Kijk voor je op pad gaat eerst even op de website voor bezoekersinformatie. Zo hoef je in dit museum geen tijdslot te reserveren (dus spontaan binnenlopen kan), maar hebben ze wel beperkte openingstijden (momenteel van 13.00 tot 17.00 uur).

16. Nico Parlevliet, Drie Gratiën op zonne-energie, 2020. 17. In de entree van het museum: Merel Holleboom, Low Level Jet, 2012. 

Tekst en alle (iPhone)foto's @MiriamvanderMeer | www.agreylady.nl, behalve foto 1.

Claudy Jongstra met 'Inner Vitality', 'Ars Longa Vita Brevis' én meer in Rijksmuseum Twenthe

In mijn vorige blogpost leidde ik je door de zes ruimten waar 'Picasso & Matisse. Beauty is a Line' te zien is: bij deze gelegenheid richt ik mij op de overige dertig zalen van het veelzijdige Rijksmuseum Twenthe. En ja, je leest het goed: dertig, dus werk aan de winkel. 

Zo vertel ik je over de geschiedenis van het Enschedese kunsthuis, de textiele werkvormen van Claudy Jongstra in de expositie 'Inner Vitality', de Schatkamers, (meer) spannende combinaties in 'Ars Longa Vita Brevis' en het werk van Ben Akkerman. Stuk voor stuk presentaties met hoge kijkcijfers en voor ieder wat wils.
Klaar voor de start? Af....!

Claudy Jongstra. 1. Portretfoto @ HeleenHaijtema. 2. en 3. Installatie 'Inner Vitality' in Rijksmuseum Twenthe. 

"Het Rijksmuseum Twenthe heeft de rijkste en de mooiste kunstcollectie van Oost Nederland. Geniet van de wisselende tentoonstellingen van hedendaagse-, moderne- en klassieke kunst." Met deze goedbedoelde op-de-borst-klopperij promoot de website uit-in-enschede-punt-nl het eigen kunsthuis. Nou ja, eigen, eigen? Het is een van de zestien rijksmusea¹, dus feitelijk is het gebouw plus de complete inboedel en opslag van alle, ruim 17 miljoen Nederlanders. 

Het museum is wel regionaal ontstaan en te danken aan textielbaron Jan Bernard van Heek (1863-1923) die met een bij elkaar gespaard kapitaaltje én een verzameling van ongeveer tachtig kunstwerken de basis legde voor de stichting van een 'monument voor kunst en cultuur'. Het leven behoefde immers nog andere dan materiële zaken, aldus de succesvolle ondernemer. (Hear, hear)!

museum van de verbeelding

Zeven jaar na zijn dood - namelijk in 1930 - werd het gebouw, ontworpen in een Twentse, vrij onopvallende villastijl* opgeleverd en door de weduwe Van Heek in eigendom overgedragen aan de Nederlandse Staat. Uiteraard is er sindsdien wel het een en ander aan bijgebouwd en gerenoveerd (zoals het museumcafé in de binnentuin ontworpen door starchitect Ben van Berkel).

De kunstcollectie werd in de negentig jaren van zijn bestaan voortdurend uitgebreid, want ook andere weldoeners - meer textiel-'fabrikeurs' (zoals ze in de streek werden genoemd), verzamelaars en kunstenaars schonken aan het museum, waardoor het vaste arsenaal - bestaande uit kunst en kunstnijverheid vanaf de 13e eeuw tot nu - heden ten dage uit plusminus zesduizend kunstwerken bestaat. En met dat rijke openbare kunstbezit wil het museum graag 'het museum van de verbeelding' zijn. 

* desondanks wel een rijksmonument.

Het kende ook tegenslagen. Op 13 mei 2000 werd de Enschedese wijk Roombeek getroffen door de grote vuurwerkramp. Het museum - aan de rand van dat stadsdeel - liep dusdanige schade op dat het voor herstelwerkzaamheden een jaar de deuren moest sluiten. Maar "als door een wonder bleef de collectie onbeschadigd."

4. Zaaloverzicht 'Schatkamers' met werk van Claudy Jongstra. 5. Portrettengalerij in eclectische salonstijl. 6. Johannes Cornelisz Verspronck, portretten van onbekende man en vrouw, ca. 1640-1641.
Kunst in het kabinet door Bart Hess met als thema 'Begeerte': 7. Glaswerk van Willem Heesen. 8. Zuidelijke Nederlanden, Hercules in gevecht met de reus Antaeus, ca. 1520.

Tot zover zijn ontstaansgeschiedenis: we gaan door naar de exposities die er momenteel te zien zijn (naast 'Beauty is a Line'). En dan begin ik met de vertoning van het tactiele werk van kunstenaar en stofontwerper Claudy Jongstra (NL, 1963) en gezien haar kunstzinnige specialisatie zeer op haar plaats in dit voormalig textiel-industriegebied.

In 2019 uitgeroepen tot kunstenaar van het jaar, is deze ambachtsvrouw bekend geworden met haar artistieke viltproducties. Sinds het begin van haar carrière in de 90er jaren ontwerpt Jongstra vanuit haar studio in Friesland bijzondere wandtapijten en -bespanningen van verviltingen van de wol van haar eigen Drentse heideschapen. En kan het natuurlijker? Ook de kleurstoffen die Jongstra gebruikt zijn eigen kweek en gemaakt van inheemse, traditionele (verf)planten en kruiden die zij verbouwt aan een dijk dicht bij de Waddenzee.
Jongstra's kijk op vilt is groots: Ze maakt bij voorkeur installaties voor musea en publieke gebouwen en dan van enorme proporties. In de Openbare Bibliotheek in Amsterdam hangt bijvoorbeeld een 60m² groot wandgebeuren.

plant-aardige stijgbeelden

"Deze zomer maakt Claudy Jongstra de vitaliteit en de natuurlijke energie zichtbaar van kruiden en planten", aldus de folder van het Twentse Rijks. "Onder de noemer 'Inner Vitality' ontwikkelde ze een deel van de nieuwe museumtuin (nu - hoogzomer op zijn mooist met een geweldige bloemenzee) en een betoverende ruimtelijke installatie van meer dan 400m²."

De beschrijving van wat Jongstra's installatie dan precies behelst, is nogal vagelijk. Jongstra maakte gebruik van zogenaamde (en op de antroposofie gebaseerde) 'stijgbeelden" en nu komt het: "een techniek waarbij de levenskracht van gewassen wordt vertaald in betoverende, visuele patronen. Als een hedendaagse alchemist maakte ze op poëtische wijze het belang zichtbaar van een vitaal bodemleven voor alles wat groeit" (tot zover en zie foto 2 en 3).
Jaaa???

Nu moet ik toegeven dat het imposante werkstuk zich ook lastig laat schetsen. Ik doe een poging. In de grote zaal hangen enorme doeken die aan de onderkant gedipt lijken te zijn in verschillende plantenaftreksels en kruidenextracten. Zoiets. Maar deze omschrijving is dan weer erg kort-door-de-bocht, want het is veel ingewikkelder dan dat. Iets met zilvernitraat, filtreerpapier en dat dan blootgesteld aan licht. Kortom: ik ben het spoor bijster als schei- en natuurkunde-nitwit.
Geeft wel een mooi effect, dus gewoon op je in laten werken (en verder geen vragen stellen...). 😬

9. en 10. Het kabinet door L.A. Raeven met 'Mindless Living II', 2014 en 'Mindless Living I', 2010. 11. Zaaloverzicht van Berend Strik: Het mysterie en het verlies daarvan. 12. Philip Vermeulen: 'Spelen en beteugelen', met '10 meters of sound', foto: Rijksmuseum Twenthe. 13. Anne Wenzel: "Macht en onmacht'. 

Ook op andere plekken in het museum zie je werk - bestaand en nieuw - van Jongstra. Zoals in de vaste-collectie-selectie, de zogenaamde 'Schatkamers'. Daar toont het museum, onderverdeeld in een aantal thema's (portretten, landschappen etc.) wat het zoal in huis heeft aan kunststukken. Vaak heel verrassend gecombineerd en (dus) een kolfje naar mijn hand. Doe mij maar lekker eclectisch, juist dán wordt het spannend.

la condition humaine

En dat brengt mij op een andere vertoning, namelijk die van Ars longa, vita brevis en dat is Latijn voor 'de kunst is lang, het leven kort'. Ook wel: kunst blijft langer bestaan dan een mensenleven en dat is een waarheid als een koe.
Ook dit is een collectiepresentatie, maar hier is de aanpak als volgt. (En ik citeer:) negen hedendaagse kunstenaars* tonen werken uit de museumcollectie in relatie tot een nieuw of bestaand werk van henzelf. Het zijn negen opeenvolgende kabinetten waarin de kunstenaars het verhaal vertellen van 'La condition humaine', de menselijke conditie in de 21e eeuw.
* De negen kunstenaars zijn Bart Hess, L.A. Raeven, Berend Strik, Philip Vermeulen, Anne Wenzel, Peter Zegveld, Karin Arink (i.s.m. Renée Kool), Armando en Silvia B.

Uit de titel en beschrijving kun je al opmaken dat deze presentatie filosofisch van aard is en dat is ook af te meten aan de openingszin van de zaaltekst. Daar staat een uitspraak van een kunstenaar genaamd Joost van den Toorn (NL, 1954 en zelf geen deel uitmakend van de expositie) en die gaat zo. "Religie en humor zijn strategieën om er niet aan te hoeven denken dat we doodgaan, kunst verleidt ons om dat juist wel te doen." Kunst als middel om de dood in de ogen te kijken.

Goed. Dat voor wat betreft de theorie, want hoe die negen kunstenaar handen en voeten geven aan het thema, voert te ver om hier uit de doeken te doen. We gaan gewoon genieten, want neem van mij aan: elk kabinet heeft wel een paar verrassingen achter de hand. (En soms ook moeilijk in foto's te vangen, zoals de geweldige kinetische installatie van Philip Vermeulen, '10 meters of sound', zie foto 12).

14. en 15. Ben Akkerman.

Tot slot is er nog een kleine voorstelling te zien met het werk van de Enschedese kunstenaar (en bij leven gemeenteambtenaar) Ben Akkerman (1920-2010) als eerbetoon en ter gelegenheid van zijn 100e geboortejaar.

Ik heb toch niks teveel gezegd met dat 'voor ieder wat wils'? Dus een aanrader? Nou en of!
In Rijksmuseum Twenthe krijg je waar voor je geld. Grote porties en 'all you can (eat) art'! Maar pas op: verzadiging dreigt. Ik moest wel een dagje 'uitbuiken'. 😋


-X-


Fijne dag!

¹ rijksgesubsidieerde musea zijn: 

Amsterdam: Rijksmuseum, Van Gogh Museum, Scheepvaartmuseum;
Den Haag: Mauritshuis, Rijksdienst Kastelenbeheer (met de Gevangenpoort, Muiderslot, Slot Loevestein), Museum Meermanno, Museum Mesdag;
Leiden: Rijksmuseum Boerhaave, Natuurhistorisch Museum, Rijksmuseum van Oudheden, Koninklijk Penningkabinet, Museum voor Volkenkunst (incl. het Tropenmuseum, Amsterdam en het Afrika Museum, Berg en Dal);
Utrecht: Het Catharijneconvent;
Otterloo: Kröller-Müller;
Apeldoorn: Paleis Het Loo;

Enkhuizen: Zuiderzeemuseum;

Arnhem: Openluchtmuseum;
Enschede: Rijksmuseum Twenthe.

16. Zicht op de binnentuin met het museumcafé door Ben van Berkel.

Tekst en alle (iPhone)foto's @MiriamvanderMeer | www.agreylady.nl, behalve foto 1 en 12: zie bijschrift.