StreetArt in New York

Ontelbare StreetArt-ige uitingen in New York. Waar je ook loopt metershoge en/of meterslange afbeeldingen. Zoveel zelfs dat het ondoenlijk bleek alles te fotograferen. Ik was immers in gezelschap en in het programma was geen ruimte voor een StreetArt-safari.
Maar door die hoeveelheid ga je je afvragen in hoeverre hier (nog) sprake is van illegale praktijken?
 
Ho, ho, wacht even. Niet zo snel.

StreetArt: graffiti, vandalisme of publieke kunst?
Het begon allemaal in de zestiger jaren: jongeren(-bendes) die met graffiti hun territoriale grenzen gingen markeren. "Dit is onze straat, onze buurt, onze playground, dus: stay out!". Ook bevatte de boodschappen vaak 'politieke' standpunten. De onvrede met de heersende moraal en de gevestigde orde werd aan de kaak gesteld.
Volgens diezelfde gevestigde orde (stadsbestuurders én huizenbezitters) een onwenselijke situatie, waardoor graffiti al snel als vandalisme werd betiteld.

Maar ondanks, of misschien wel dankzij het illegale karakter van graffiti won het aan populariteit onder jongeren en ontwikkelde het zich van een slordig aangebrachte naam van een gang ergens op een muur van een grauw viaduct tot een heuse kunstvorm.

Uiteindelijk gingen ook de bestuurders van de steden zich realiseren dat de uit de graffiti ontstane Street Art niet meer weg te denken was uit het straatbeeld en beseften zij dat de muurschilderingen ook bewoners kon binden aan hun buurt. Steeds vaker werden kale muren ter beschikking gesteld om bewerkt te worden door de kunstenaars.

StreetArt ingezet als verfraaiing van (tijdelijke) afzettingen, als reclame-uitingen en als politiek statement. Of als In Memoriam: in de Malcolm X Avenue (om de hoek bij ons Airbnb appartement) een kunstwerk over de strijd van deze burgerrechtenactivist.

 

Of als souvenir. Kijk maar....

-X-


Of is dit dan weer graffiti?
En ja, ik weet het: tourist crap, maar ik kon de verleiding niet weerstaan...

Meer bekijken? StreetArt Utopia

The High Line Park (en een beetje chauvinisme)

Als je denkt dat Amsterdam een drukke, kosmopolitische metropool is, dan staat je nog wat te wachten bij een bezoek aan New York. Onze hoofdstad valt in het niet bij The Big Apple. Hectiek alom. Lawaai, bussen, auto's, horden (haastige) mensen, knipperende neonreclames, bouwputten, omleidingen, getoeter, geschreeuw, de geuren en kleuren. Alles is altijd en continue in beweging.'
Erg vermoeiend en een aanslag op je zintuigen.

Vandaar het belang van parken en groenstroken in een stad (welke stad dan ook). Stadsparken vormen de 'longen' van de stad en geven - letterlijk en figuurlijk - lucht.
Het bekendste park van New York is natuurlijk Central Park, maar een echte aanrader is The High Line Park van onze 'eigenste' Piet Oudolf.

Even terug in de tijd.
Tot 1930 reden er dwars door het Meatpacking District in de wijk Chelsea goederentreinen. Het spoor veroorzaakte gevaarlijke situaties en menig voetganger liet het leven omdat hij gegrepen werd door een voortdenderende trein. Alle reden om het spoor op hoogte te brengen (zo'n negen meter), zodat de ongelukken tot het verleden behoorden.

In 1980 werd The High Line gesloten, waardoor het verlaten spoor in verval raakte. Een uitgelezen plek voor junks, daklozen en nachtbrakers om overdag en ‘s nachts rond te hangen. Stiekem, omdat het traject eigenlijk rijp was voor de sloop. Als het aan de stadbestuurders had gelegen, dan was The High Line inderdaad afgebroken, maar een groep betrokken buurtbewoners richten een organisatie op om het spoor te redden en er een openbare plek van te maken. En dat is gelukt. Mede door toedoen van onze eigen Piet Oudolf, die het beplantingsplan ontwierp, is High Line Park een prachtige plek geworden om heerlijk te wandelen en te genieten van de stad. En als je het werk van de landschapsarchitect Oudolf kent, dan is de 'hand van de meester' duidelijk te herkennen.

Zitten, eten, drinken en kijken in the city that never sleeps. Even tot rust komen met een versnapering op een van de vele plekken die gecreëerd zijn voor dit doel: houten tribunes, ligbedden en zitjes. Maar vooral ook wandelen: op 'grote' hoogte al kuierend tussen de imponerende bebouwing door, het ruim twee kilometer 'lange' parcours afleggen.


-X-


En de (openbare) kunst bekijken.
Een mooi 'bruggetje' naar het onderwerp van morgen: Street Art...


PS: gisteren had ik het over de buurt Bunswick in Brooklyn. Dit moet zijn: Bushwick.

Grey lady in New York

"How're you doing?"
"I'm good...!"

Nou, ja?

Goed, maar gebroken (and a jetlag).
Met twee mid-twintigers een week lang het zonovergoten (maar daardoor erg warme) New York 'onveilig' gemaakt. Dat betekent in een moordend tempo. Ondanks de MTA MetroCard (zeven dagen onbeperkt openbaar vervoer) heb ik (hebben wij) de blaren op de voeten gelopen. Liepen wij dagelijks onze eigen New York Marathon. Dagen jam-packed with things to see and things to do.

Wat een stad!
Fantastisch. Geweldig.
Maar, er is een maar. Want hoe groots en meeslepend ook: wel met een rafelig randje. Een stad met grote contrasten. In Lower en Midtown Manhattan veel "witte" en Aziatische gegoede burgerij. In delen van Brooklyn ook. Jonge, urban, macro-biotisch, super-food en organic levende en (over het algemeen) middle- and high class hipsters die er geen moeite mee hebben hun succes te tonen. Zij zijn degene die het zich kunnen veroorloven daar te wonen. Maar wel in schril contrast met de bedelaars, shopping-bag ladies, dronken en verwarde mensen waar (schijnbaar) moeiteloos overheen wordt gestapt.

Wij verbleven in Bed-Stuy: één van de eenenveertig buurten in Brooklyn. (Veel minder hip dan bijvoorbeeld Bunswick of Williamsburg). Negentig procent van de bevolking is hier van Afro-Amerikaanse afkomst. (Twintig, dertig jaar geleden verhuisd vanuit Harlem naar de grotere woningen in Brooklyn). Niks niet hip. Wél hip-hop. Relaxed ook en vriendelijk. Zittend op de stoepen en trappen voor het huis, luisterend naar R&B en (heerlijke Motown-) Soul. En allemaal groetend.
How're you doing?
I'm good....

Wat ik al zei: onze dagen zaten overvol. Natuurlijk de geijkte bezienswaardigheden, maar ook een wedstrijd van de New York Yankees (die, ondanks een home-run van onze 'eigen' Didi Gregorius werd verloren) én theater-bezoek (het 'New York International Fringe Festival' was gaande en wij zagen 'Devine/Intervention'). Kringloopwinkels (van The Salvation Army) en The Brooklyn Flea (erg duur...). We bezochten The High Line Park van Medelander Piet Oudolf en bewonderden de vele street art. Ging het nageslacht naar een (techno-)festival van het MoMa en besloot moeder het een paar uur rustig aan te doen... (ik hou het liever bij R&B en Soul).
Aten wij chickenwaffels with maplesirop en New York Pizza en dronken frisdrank met kersen-roomijs-smaak...

Bleek bij thuiskomst dat ik een vervelende verkoudheid heb opgelopen (al die airco's...), mijn vaas te zijn gebroken (naughty cat!) en mijn modem oververhit te zijn geraakt (waardoor ik, in afwachting van een nieuwe, dus geen Wifi heb).


-X-


Maar voor nu: I'm good.
Morgen is er weer een dag...