Alle scholen, musea, bioscopen en bibliotheken dicht, culturele evenementen en sportieve activiteiten afgelast, de horeca op slot en de meeste winkels met gesloten deuren.
Wat moeten we doen? Comakijken voor de buis of op Netflix? Duizend stukjes leggen? Thuis-fitnessen onder de bezielende leiding van Olga Commandeur van 'Nederland in Beweging'? Een workout in het park of in de vrije natuur?
In het kader van #keepuptheart en #welatenonsnietkisten ging ik - zolang het nog mag, helemaal-alleen-in-mijn-eentje en uiteraard op gepaste afstand - op stadssafari in IAMsterdam op zoek naar Streetart Frankey.
Struinen, kuieren of stiefelen om het broodnodig luchtje te scheppen: mijn enige sportieve lichaamsbeweging bestaat momenteel uit wandelen. En wat kom ik dan zoal tegen?
Een onwerkelijke situatie. Het is bizar hoe een sluipmoordenaar als het Corona-virus, of Covid-19, ons leven zo lam kan leggen. Terwijl we dachten het allemaal goed voor elkaar te hebben. Zo zie je maar: het leven is slechts ten dele maakbaar.
* Cruijffiaanse uitdrukking.
Ik stiefel met beide benen op de grond - ik ben niet zo'n fietser - door Mokum, met als groot voordeel dat ik veel meer oog hebt voor waar ik loopt. En chauvinist van het zuiverste water (maar dat zijn haast alle Mokumers: een bijzonder ergerlijke eigenschap), vind ik Amsterdam - zeker in de lente - heel mooi. Mijn ervaring is dat als je goed om je heen kijkt, je de opmerkelijkste dingen ziet. Oogstrelend stadsleven. Soms een grappige, dan wel vertederende aanblik. Bedoelde, ook wel spontane gekkigheid.
De paden op, de lanen in, vooruit met flinke pas
Met stralend oog en blijde zin
En goed gevulde tas
De Zonne lacht ons vrolijk toe
Ons groet der vooglenzang
En wij worden vast niet moe
Al wand’len w’uren lang
Tra-ta-ta-ta bom, bom, tra-ta-ta-ta bom, bom
Al wand’len w’uren lang
Marcheren is gezond voor ‘t bloed
Verruimd wordt d’enge borst
‘t Versterkt de spier van been en voet
‘t Wekt eetlust op en dorst
Daarom vooruit en in de maat
Zo netjes als ‘t maar kan
Nu ‘t eensgezind en ordlijk gaat
Heeft elk plezier er van
Tra-ta-ta-ta bom, bom, tra-ta-ta-ta bom, bom
Heeft elk plezier er van
(Marschliedje: L. de Rop/R. Hol, 1957).
Wat moeten we doen? Comakijken voor de buis of op Netflix? Duizend stukjes leggen? Thuis-fitnessen onder de bezielende leiding van Olga Commandeur van 'Nederland in Beweging'? Een workout in het park of in de vrije natuur?
In het kader van #keepuptheart en #welatenonsnietkisten ging ik - zolang het nog mag, helemaal-alleen-in-mijn-eentje en uiteraard op gepaste afstand - op stadssafari in IAMsterdam op zoek naar Streetart Frankey.
Struinen, kuieren of stiefelen om het broodnodig luchtje te scheppen: mijn enige sportieve lichaamsbeweging bestaat momenteel uit wandelen. En wat kom ik dan zoal tegen?
Kijk je mee?
 |
| 1. @Streetart Frankey. 2. Straatbeeld Palmgracht. 3. Een van de vijf sculpturen genaamd 'De Stam' (2015) van Atelier van Lieshout in het Frederik Hendrikplantsoen. |
het bijzondere in het alledaagse
Ik laat mij niet kisten 😏 (en hopelijk jij ook niet!). Voor het broodnodige verzetje en voordat alle muren op mij afkomen, ga ik de straat op. Doel: zoeken naar beelden die stuk voor stuk passen in de categorie 'je gaat het pas zien, als je het door hebt*'. Uiteraard zolang dat kan en mag, helemaal-alleen-in-mijn-eentje én de comfort zone van 1½ meter respecterend. En daarbij is het motto: vooral uit je doppen kijken en dat doe je het beste lopend.* Cruijffiaanse uitdrukking.
Ik stiefel met beide benen op de grond - ik ben niet zo'n fietser - door Mokum, met als groot voordeel dat ik veel meer oog hebt voor waar ik loopt. En chauvinist van het zuiverste water (maar dat zijn haast alle Mokumers: een bijzonder ergerlijke eigenschap), vind ik Amsterdam - zeker in de lente - heel mooi. Mijn ervaring is dat als je goed om je heen kijkt, je de opmerkelijkste dingen ziet. Oogstrelend stadsleven. Soms een grappige, dan wel vertederende aanblik. Bedoelde, ook wel spontane gekkigheid.
humor en positiviteit
Neem het werk van Streetart Frankey. "Pseudoniem van Frank de Ruwe (1977): een Nederlandse kunstenaar die met relatief kleine en vaak onopvallende kunstwerken, het straatbeeld positief wil beïnvloeden," lees ik op de online encyclopedie.
Deze straatkunstenaar (én reclamemaker bij Natwerk) heeft een eigen rubriek in de weekendbijlage van Het Parool. Wekelijks is er een door hem bedachte en ludieke 'ingreep' te bewonderen.
Naar verluidt werd de straatartiest geïnspireerd door 'het Boomzagertje' (1989) dat tot vorig jaar te zien was in het Leidsebosje (zie foto 7 ↑). Het sculptuur is een van de werken van een kunstenaar die anoniem wil blijven*.
* meer over het charmante beeldje - zou het zagertje slagen in zijn missie, dan valt hij uit de boom - en de onbekende kunstenaar is te lezen in dit artikel in het Parool.
In een interview uit 2018 in Marketing Tribune zegt Streetart Frankey dat het zijn bedoeling is om mensen - inclusief zichzelf - vrolijk te maken. "Als ik ergens loop of fiets, zie ik altijd wel dingen in de stad waarvan ik denk: "Heej, dat lijkt net een…" Nou, dan maak ik dat soms. Gewoon voor de leuk. Als ik dan later weer een keer langs zo’n plek kom en het object staat er nog, dan wordt ik er in ieder geval altijd zelf vrolijk van."
Bewonderenswaardig, want in eerste instantie 'liefdewerk oud papier', met als enig doel om de stad een beetje blijmoediger te maken. Cadeautjes voor iedereen, die daarmee verrassend op het verkeerde been worden gezet.
Deze straatkunstenaar (én reclamemaker bij Natwerk) heeft een eigen rubriek in de weekendbijlage van Het Parool. Wekelijks is er een door hem bedachte en ludieke 'ingreep' te bewonderen.
 |
| 4. Straatbeeld en zeer toepasselijk bij mijn laatste blog over de invloed van social media op kunst. 5. en 6. Twee van de vijf sculpturen genaamd 'De Stam' (2015) van Atelier van Lieshout in het Frederik Hendrikplantsoen. 7. De boomzager (1982), anoniem, Leidse bosje, Amsterdam. Foto: Jo Jakeman, CC by 2.0. |
* meer over het charmante beeldje - zou het zagertje slagen in zijn missie, dan valt hij uit de boom - en de onbekende kunstenaar is te lezen in dit artikel in het Parool.
In een interview uit 2018 in Marketing Tribune zegt Streetart Frankey dat het zijn bedoeling is om mensen - inclusief zichzelf - vrolijk te maken. "Als ik ergens loop of fiets, zie ik altijd wel dingen in de stad waarvan ik denk: "Heej, dat lijkt net een…" Nou, dan maak ik dat soms. Gewoon voor de leuk. Als ik dan later weer een keer langs zo’n plek kom en het object staat er nog, dan wordt ik er in ieder geval altijd zelf vrolijk van."
Bewonderenswaardig, want in eerste instantie 'liefdewerk oud papier', met als enig doel om de stad een beetje blijmoediger te maken. Cadeautjes voor iedereen, die daarmee verrassend op het verkeerde been worden gezet.
guerrillakunst
Het liefste wil je natuurlijk een van Frankey's creatieve ingrepen op onverwachte plekken, dus in the wild tegenkomen (zoals zijn Mondriaan-interpretatie op een verkeersbord bij mij om de hoek: zie foto 8 ↓). Dat kan niet altijd, want zijn interventies worden nogal eens door mannetjes van de Gemeente verwijderd (waarom in hemelsnaam...?) of 'gewoon' gejat en dan ben je aangewezen op zijn wekelijkse bijdrage in het magazine van dagblad Het Parool.
Maar het kan ook anders. Sinds 23 februari hangen er twaalf foto's van zijn olijke werk in het ietwat ongure, achenebbisj voetgangerstunneltje 'Tussen de Bogen' in het centrum van Amsterdam. Tenminste? Dat is even afwachten, want al eerder werden er negen stuks gestolen. Je reinste kunstroof. Zonder pardon van de muur gerukt en een aantal daarvan (ongetwijfeld) voor veel geld, op Marktplaats aangeboden (sneue gasten die dat doen, maar dat terzijde). De kunstenaar heeft daar zelf overigens geen moeite mee: "Da’s kicken toch, dat iemand daar handel in ziet."
Ik had mij voor deze stadssafari tot doel gesteld om Frankey's openluchtmuseum te gaan bezoeken en tot mijn vreugde hingen ze er allemaal: twaalf foto's in het spoortunneltje tussen de (volkse) Haarlemmer Houttuinen en het (historische) Bickerseiland.
Zijn ze niet leuk? Om vrolijk van te worden en een beetje verstrooiing in deze barre tijden kan geen kwaad.
Meer Streetart Frankey? Kijk naar deze beeldreportage in Het Parool en natuurlijk op zijn eigen website: www.frankey.com/work.
Goed! (Niet goed...?). Weer terug richt Amsterdam West (De Baarsjes), alwaar ik residentie houd. En dan stuit ik op andere openluchtkunst. Kunst in de openbare ruimte. In het treinviaduct bij het Haarlemmerplein.
Daar hangt een hele rij (installatie) foto's en die serie blijkt even later 'Giotto op het Haarlemmerplein' te heten. Een project van kunstenaar Jan Theun van Rees. Die hangen er al sinds 2013 en dat heb ik nooit geweten. Gevalletje 'oud nieuws', maar ja, als je daar verder niets te zoeken hebt (zoals ik).
De foto's werden in 2011 gemaakt om de lelijke bouwomheining die om het te renoveren Haarlemmerplein stonden, te verdoezelen. Van Rees "fotografeerde verschillende woningen en bedrijven in onverwachte combinaties. De foto’s zijn een ontdekkingsreis langs vreemde, markante en verborgen plekken aan het Haarlemmerplein", aldus de informatieve stoeptegel in het plaveisel (zie ook Amsterdam.kunstwacht).
Behoor je net als ik (momenteel) tot de categorie: geen b.b.h.h. ('bezigheden buitenshuis hebbende'*), dan raad ik aan om erop uit te trekken. Geef je ogen de kost en je benen een wagen. Zolang het kan.
In stad en land - en op gepaste afstand - "de paden op en lanen in" (Tra-ta-ta-ta bom, bom....)
* De afkorting werd gebruikt in contactadvertenties en in advertenties voor het verhuren van een kamer.
-X-
#staysafe!
Maar het kan ook anders. Sinds 23 februari hangen er twaalf foto's van zijn olijke werk in het ietwat ongure, achenebbisj voetgangerstunneltje 'Tussen de Bogen' in het centrum van Amsterdam. Tenminste? Dat is even afwachten, want al eerder werden er negen stuks gestolen. Je reinste kunstroof. Zonder pardon van de muur gerukt en een aantal daarvan (ongetwijfeld) voor veel geld, op Marktplaats aangeboden (sneue gasten die dat doen, maar dat terzijde). De kunstenaar heeft daar zelf overigens geen moeite mee: "Da’s kicken toch, dat iemand daar handel in ziet."
 |
| 8. Mondriaan-geïnspireerd verkeersbord op de J.P. Heijestraat. 9. Het bewuste spoortunneltje. 10. t/m 14. Foto's van Streetart Frankey's interventies in het openluchtmuseum. |
Zijn ze niet leuk? Om vrolijk van te worden en een beetje verstrooiing in deze barre tijden kan geen kwaad.
Meer Streetart Frankey? Kijk naar deze beeldreportage in Het Parool en natuurlijk op zijn eigen website: www.frankey.com/work.
mopperige stappenteller
En dan ga ik weer op mijn schreden terug. Weer lopend, want mijn stappenteller is sinds de lock down heel ontevreden aan het morren. (Je hoort het veel: tot twaalf uur in je pyjama/joggingpak rond blijven lopen. Opmaken - scheren voor de heren - en (leuk) aankleden? Voor wie, wat of waarom?)Goed! (Niet goed...?). Weer terug richt Amsterdam West (De Baarsjes), alwaar ik residentie houd. En dan stuit ik op andere openluchtkunst. Kunst in de openbare ruimte. In het treinviaduct bij het Haarlemmerplein.
Daar hangt een hele rij (installatie) foto's en die serie blijkt even later 'Giotto op het Haarlemmerplein' te heten. Een project van kunstenaar Jan Theun van Rees. Die hangen er al sinds 2013 en dat heb ik nooit geweten. Gevalletje 'oud nieuws', maar ja, als je daar verder niets te zoeken hebt (zoals ik).
De foto's werden in 2011 gemaakt om de lelijke bouwomheining die om het te renoveren Haarlemmerplein stonden, te verdoezelen. Van Rees "fotografeerde verschillende woningen en bedrijven in onverwachte combinaties. De foto’s zijn een ontdekkingsreis langs vreemde, markante en verborgen plekken aan het Haarlemmerplein", aldus de informatieve stoeptegel in het plaveisel (zie ook Amsterdam.kunstwacht).
 |
| 1. t/m 3. Streetart Frankey in openluchtmuseum 'Onder de Bogen'. 4. t/m 6. 'Giotto op het Haarlemmerplein. |
In stad en land - en op gepaste afstand - "de paden op en lanen in" (Tra-ta-ta-ta bom, bom....)
* De afkorting werd gebruikt in contactadvertenties en in advertenties voor het verhuren van een kamer.
-X-
#staysafe!
De paden op, de lanen in, vooruit met flinke pas
Met stralend oog en blijde zin
En goed gevulde tas
De Zonne lacht ons vrolijk toe
Ons groet der vooglenzang
En wij worden vast niet moe
Al wand’len w’uren lang
Tra-ta-ta-ta bom, bom, tra-ta-ta-ta bom, bom
Al wand’len w’uren lang
Marcheren is gezond voor ‘t bloed
Verruimd wordt d’enge borst
‘t Versterkt de spier van been en voet
‘t Wekt eetlust op en dorst
Daarom vooruit en in de maat
Zo netjes als ‘t maar kan
Nu ‘t eensgezind en ordlijk gaat
Heeft elk plezier er van
Tra-ta-ta-ta bom, bom, tra-ta-ta-ta bom, bom
Heeft elk plezier er van
(Marschliedje: L. de Rop/R. Hol, 1957).
 |
| Foto: @Streetartfrankey |
Tekst en (iPhone)foto's: @miriamvdmeer | www.agreylady.nl (tenzij anders vermeld: zie bijschriften).
