Duran Lantink met 'Old Stock' in Centraal Museum Utrecht

"Een betere wereld begint bij de mode-industrie". En dat is hard nodig, want er bestaan allerlei kwalijke kwesties rondom ons kleedgedrag. We zullen ons leven moeten beteren, zoals stoppen met al te jachtige veranderingen in stijl en looks. Weg met de vaak schandalige uitbuiting met als toppunt kinderarbeid en met die milieubelastende productiemethoden. Stoppen met de dumpprijzen en maandenlange SALE.
Nee, slow fashion, leasing, customization, circulariteit en recycling: dat zijn de uitdagingen als het gaat om verduurzaming van de mode en ontwerper Duran Lanting maakt daar werk van.
Jíj kent hem wellicht van de 'Vaginabroek' van Janelle Monáe.

In 'Old Stock' presenteert het Centraal Museum in Utrecht een "avontuurlijk drieluik" met nieuwe creaties van deze jonge, aan de weg timmerende en - ook internationaal - snel rijzende ster.
  

1. De Vaginabroek. 2. en 3. 'Straight from the sale bins' collectie.

Opvallend. Steeds vaker zijn kostuumgeschiedenis en mode (of een combinatie daarvan) in het domein van de kunst te vinden. Die vervagende grenzen tussen mode en kunst is een verschijnsel dat zo'n veertig á vijftig jaar geleden optrad en dat schijnt onder andere te maken te hebben met het feit dat ontwerpers vanaf die tijd vaker de catwalks verlieten en met performances, sculpturale designs en 'textiele' installaties de grenzen van hun discipline opzochten.
(Afgelopen seizoen berichtte ik over Femmes Fatales en Fashion Statements en) ook in het aankomende seizoen zijn er weer een aantal mode-exposities geprogrammeerd. Zowel in binnen- én buitenland zijn die vertoningen vaak heel succesvol, zo blijkt ook uit deze krantenkop van afgelopen maart: "Dior-expositie in V&A Londen verpulvert alle records en wordt verlengd wegens groot succes". (V&A = Victoria & Albert Museum).

Dior: dressed for success

"Met 700.000 bezoekers was de tentoonstelling in Parijs al razend populair. Het Musée des Arts Décoratifs ontving in zijn 112-jarige bestaan nooit eerder zoveel bezoekers. In Londen waren binnen 19 dagen na de opening alle tickets (die overgebleven waren na de stormloop in de voorverkoop) uitverkocht (bron: HNL). Dat belooft wat: in het Gemeentemuseum (Kunstmuseum Den Haag) staat de Nederlandse variant van 'Christian Dior: Designer of Dreams' gepland. Dat wordt dus een blockbuster van hier tot Tokyo.

the art of fashion

Maar hoe maak je van zo'n statische en levenloze verzameling etalagepoppen met historische en/of hedendaagse creaties een dynamische schouwspel? Zonder uitzondering staat er 'Niet aanraken a.u.b' op de bordjes. Soms achter een gespannen koord of laser scanners, vaak ook achter hinderlijk spiegelend glas in een vitrine (zoals het geval was bij de door mij bezochte expositie over Mary Quant in Londen). Kijken met de handen op de rug, want vooral niet voelen.

1. t/m 5. 'Straight from the sale bins' collectie. 6. Top uit de 'Black Collection' (Acensu et Descensu), foto via ©DuranLantink.  

En niet dat je in de tentoonstelling 'Old Stock' van Duran Lantink het geshowde wél mag betasten. Nee, ook in deze presentatie in het Centraal Museum is het 'handen thuis' en 'kijken doe je met je ogen', maar het kunsthuis is er uitstekend in geslaagd Durans textiele scheppingen tot leven te wekken en een fijne sfeer en een hedendaags tijdsbeeld neer te zetten.

kleding tot leven wekken

Maar wie is die Duran Lantink? Uit 1987, dus begin 30 en veel wordt duidelijk na lezing van de uitgebreide reportage van verslaggever Cécile Narinx in de Volkskrant. En in het radioprogramma 'Nooit meer slapen' ondervroeg Pieter van der Wielen de nog jonge, maar al zo succesvolle Lantink een uur lang en uit beide interviews komt een man naar voren die niet op zijn mondje is gevallen (to say the least).
Expliciet ook; hij windt er geen doekjes om en is recht voor z'n raap. Op een blouse (top) uit zijn 'Black Collection' staat de tekst 'I'll suck your dick!' en op de rugzijde: 'Lick my clit' (↑), omdat - volgens de ontwerper - "nothing comes for free in this world" en daarmee is de toon wel gezet. In het logo op de ondergoed-collectie staat 'Fist Fucking God's Planet' en dat "verwijst naar alle grote ego's in deze wereld die elkaar naar de keel vliegen én naar ons voortdurende verlangen naar meer, meer en meer. We lachen allemaal terwijl we deze planeet verpesten."

verknipte creaties

Lantink maakt ietwat bizarre, (soms) vervreemdende, maar wel hele duurzame collecties door restanten uit de mode-industrie te (her)gebruiken. Voor 'Straight from the sale bins' - een collectie, die de uitverkoopgekte en het over-consumentisme bekritiseert - dook de ontwerper in de restantenbak* met niet verkochte kledingstukken van high end modemerken en designerlabels en toverde die om tot nieuwe kunstzinnige collage-stukken. Manmoedig zet hij de schaar in begerenswaardige, maar voor ons paupers onbetaalbare luxe-brands en combineert de meest uiteenliggende onderdelen tot nieuwe uitdossingen. En dat lot ondergaat ook afgedankte schoenen en tassen. De uitmonsteringen zijn niet altijd even draagbaar, dus of je van kledingstukken kunt spreken? 

*Overgebleven kleding van high-fashion-merken wordt meestal vernietigd. De restanten worden verbrand of versnipperd, omdat de uitverkoop niet 'chic' zou zijn, niet past bij het imago van het merk en het de marktwaarde van 'de naam' geen goed zou doen.

  

1. t/m 4. Installatie 'Post Black Friday'. 5. en 6. 'Sistaaz of the Castle'.

En daarmee is het bruggetje naar de onderhavige tentoonstelling in het Centraal Museum wel gemaakt, want Lantinks "eerste solotentoonstelling is een avontuurlijk drieluik waarin thema’s als duurzaamheid en diversiteit centraal staan". 

"Speciaal voor het museum creëerde Lantink een nieuwe collectie gebaseerd op het hergebruik van kledingstukken die niet zijn geselecteerd voor de modeverzameling van het Centraal Museum."

Oké! Leg uit.

old stock is het nieuwe chic

Het Centraal Museum heeft (net als meer musea) een grote (historische) kostuumcollectie* en weet dat het vermaken van kledingstukken naar de allernieuwste mode iets is dat al eeuwenlang gebeurt. "Een prachtig voorbeeld hiervan is een onlangs gerestaureerde negentiende-eeuwse crinolinejapon." Lantink kreeg de vrije hand en vermaakte een paar uit de gratie geraakte japonnen uit het museumdepot, door die op zijn eigen wijze te combineren met delen van designer-kloffies.
* in de modecollectie richt het museum zich "op het verzamelen van experimentele en grensoverschrijdend ontwerpen".

Daarnaast zie je in de expositie een wat ouder, maar langlopend project (uit 2016) genaamd 'Sistaaz of the Castle'. Samen met fotograaf Jan Hoek maakte Lantink een foto-documentaire gebaseerd op de kleurrijke en zelfgemaakte outfits van transgender-sekswerkers in Kaapstad, Zuid-Afrika. "Het eindresultaat leverde een imponerende show op vol collage-achtige genderloze mode-items van gerecycled materiaal."

pussy power: meer dan alleen die broek

En tot slot - natuurlijk - 'de broek'. Zelf is Duran Lantink er wel een beetje klaar mee: die bekendheid die hij kreeg door de Vagina-broek, gedragen door de Amerikaanse Janelle Monáe. In de videoclip bij het nummer 'Pynk' (2018) draagt de zangeres samen met enkele danseressen - en als ode aan het vrouwelijke geslachtsorgaan, het - inmiddels door het Centraal Museum aangekochte kledingstuk.

"Ik wil niet voor eeuwig die jongen van die kutbroek blijven", aldus Lantink in het eerdergenoemde artikel van Cécile Narinx.

1. t/m 5. 'Sistaaz of the Castle' in samenwerking met fotograaf Jan Hoek. (2e foto © Duran Lantink en Jan Hoek).

De expositie van Duran Lantink is te zien op de zolder (3e etage) van het historische deel van het Centraal Museum. Je ziet daar ook een installatie, genaamd 'Post-Black-Friday-shop': een opstelling van een winkelinterieur waar - zo lijkt het - zojuist een kudde olifanten doorheen is getrokken. Eenzelfde effect als na een dagje uitverkoop-shoppen à la Black Friday.

Second hand Rose

Noem mij gerust een 'Second hand Rose'- oftewel een liefhebber van vintage- en 2e hands (in het algemeen en dus ook voor kleding) - en groot voorstander van hergebruik. Vandaar dat ik mij wel kan vinden in de uitgesproken, (oké, ik geef het toe) soms ook ietwat bizarre combinatie-drang van Duran Lantink.

Kleren voor paradijsvogels...


-X-


De vertoning is nog te zien t/m 27 oktober. Kijk je even op de website voor je van huis gaat?

Ik maakte deze post n.a.v. een #instameet: een exclusieve rondleiding door een leeg museum georganiseerd voor b(v)loggers en andersoortige 'influencers'. Dank @greetingsfromutrecht.

Bronnen: de Volkskrant; notjustalabel.com; Stylink
Tekst en (iPhone)foto's: ©MiriamvanderMeer | www.agreylady.nl (tenzij anders vermeld).