I love it. Gluren bij de buren. Ongegeneerd rondkijken in andermans bedoening: heerlijk! Dat is precies wat we gaan doen. Vandaag kijk je je ogen uit in werkplaatsen van creatievelingen in de diverse kunst-disciplines. En ook nog eens in één van de leukste en oudste buurten van Amsterdam, namelijk de Jordaan.
Traditiegetrouw kun je - tijdens de 2-jaarlijkse
Open Ateliers Jordaan, onder leiding van ter zake kundige gidsen verschillende rondwandelingen maken. En naast de kunst in de te bezichtigen panden krijg je gelijkertijd allerlei feitjes en weetjes te horen over dit 'kleurrijke' stadsdeel. Vaak bezongen en (dus) wereldberoemd in heel Nederland.
Vandaag leid ik je rond door de stegen, straten en langs de grachten van Amsterdams' bekendste volksbuurt.
 |
| 1. t/m 3. Heel erg in mijn noppes met het werk van René Rikkelman in de 3e Goudsbloemdwarsstraat waar René zijn atelier heeft. |
Kunst, kunst en nog eens kunst in het Mokumse bedrijventerrein avant la lettre (lees ik in de bij de route uitgeven festivalkrant), want vanaf het begin van de 17de eeuw, toen de Jordaan werd aangelegd - is deze roem(be)ruchte buurt met zijn oude percelen en smalle straatjes de woon-, maar zeker ook werkplaats voor zowel stadslui, ambachtslieden als kunstenmakers. Het stadsbestuur wilde met deze uitbreiding een bedrijvengebied creëren voor neringen die men in de nieuwe en chique grachtengordel liever niet in de buurt had. En als je om je heen kijkt zie je ook heel veel gevelstenen die verwijzen naar al die bedrijvigheid. Daarnaast vestigde zich op met name de Bloem-, Egelantiers- en de Rozengracht veel leden van de gegoede burgerij.
bedrijventerrein
Rembrandt heeft een tijd achter de kunsthandel van zijn zoon Titus op de Rozengracht gewoond en hij had een atelier aan de Bloemgracht. Zijn leerlingen Govert Flinck en Jurriaen Ovens kregen snel zelf succes en kochten een eigen pand aan de Lauriergracht van waaruit zij schilderden en hun werk verkochten. Zomaar twee voorbeelden die aangeven dat de Jordaan van oudsher ook een kunstenaarsbuurt was.
 |
| "Rob de Wilde, geknipt als dubbeltalent". Aldus luidt de tekst bij de kapsalon/galerie van Rob de Wilde: 45 jaar kapper én 35 jaar kunstenaar. Daar viert men een feestje.... |
 |
| 2 foto's van het mooie beeldhouwwerk van Mike Piché. Zijn werk buiten in de tuin van het hofje aan de Westerstraat en binnen in zijn, met mooi design gevulde woonhuis. |
 |
| Steile trappen, sleetse treden.... |
 |
| Greet Weitenberg houdt - met haar mooie diverse werk, huis in de 3e Egelantiersdwarsstraat. |
 |
| Ook twee foto's van de architectonische composities van Wink Einthoven op de Egelantiersgracht. |
 |
| Portretten en abstract werk (en schilderlessen) bij en van Peter Vaz Nunes aan de Bloemgracht. |
In het eerder genoemde en speciaal voor deze tweejaarlijkse Jordanese atelierroute gemaakt uitgave staat veel interessants te lezen. "Met de opkomst van kunsthandels en galeries in de 19e en 20e eeuw ontstond er meer afstand tussen kunstenaar en begunstiger van die kunst. De kunstenaars werkten in hun ateliers, de handelaren en galeriehouders presenteerden en verkochten hun werk. De directe interactie tussen maker en liefhebber raakte uit het zicht."
laagdrempelig kunstkijken
Natuurlijk kun je naar een museum. Da's altijd een goed idee en dat is waar mijn weblog om draait. Reuze interessant om die gevestigde namen en wereldberoemde kunstenaars te zien hangen of staan in zo'n gewijde, maar vooral ook georkestreerde 'kunsttempel'.
Nee, dan de vaak rommelige, soms chaotische, maar o zo inspirerende eigen ateliers en werkplaatsen. Dus stiekem vind ik
kunstkijken in een (privé-)woning, een atelier, werk- of broedplaats eigenlijk veel leuker. Kunst daar waar het wordt gemaakt, heeft
een eigen dimensie en krijgt context. Idealiter 'hoort' kunst onder de mensen thuis of in ieder geval in een huiselijke sfeer.
Tenminste...? Dat vind ik.
 |
| Over steile trappen gesproken... Twee foto's gemaakt in het woonhuis/atelier van Pier de Jong aan de Bloemgracht. |
 |
| Het liep storm bij David (Staaf) de Winter. Niet verwonderlijk, want hij maakt mooi en aansprekend werk op de Bloemgracht. |
"De Jordanees was een type met
het hart op de tong, met een anarchistische inslag, zowel oranje-gezind, maar ook geneigd om Domela Nieuwenhuis te volgen, met omes en tantes, die allemaal van de ellende het beste maakten en het oergezellig hadden. Het was ook een buurt
waar kunstenaars zich thuis voelden. De huren waren laag, de sfeer was
niet benepen burgerlijk en de armoede had iets
schilderachtigs", aldus Henk Reitsma op de
website.
En zo is het maar net.
-X-
Vandaag kun je nog tot 18.00 uur terecht in de '
inner space' van de 47 deelnemende kunstenaars (kijk even op de
site) en anders wordt het wachten tot 2020. (En dat klinkt ineens weer heel ver weg....)
 |
| 'Vergroening' op de Bloemgracht (allemaal nep....). #incidentalart #ishetkunstofkanhetweg |
Tekst en alle (iPhone) foto's: © Miriam van der Meer
