 |
| Robert Delaunay, 'Rythme 2', 1916. |
Aan de oever van de Seine bij de Pont d'Alma - waar je een ruim uitzicht hebt op de Eiffeltoren - staat een 30er jaren gebouw versierd met prachtig beeldhouwwerk heel imposant te wezen: het Palais de Tokyo. Ook daar in de buurt, op een pleintje genaamd Place d'Alba, vind je een monument in de vorm van een vlam (het is een gouden replica van de 'flamme' van het Vrijheidsbeeld in New York). Bij dit gedenkteken, op zich niet heel indrukwekkend en waar de afzetting volgehangen is met 'love locks', stonden die dag verrassend veel belangstellenden. (Waar ik mij doorheen moesten 'vechten' om een foto te kunnen maken).
Het is 20 jaar (en zo'n twee weken) geleden dat daar - in een tunnel recht onder monument 'Flamme de la Liberté ' - de Britse prinses Diana (samen met haar geliefde Dodi al-Fayed) in de nacht van 30 op 31 augustus 1997 verongelukte. Dit was de plek des onheils en een plaats die de laatste weken volop is
bezocht, getuige de vele bloemen, kaarsen, brieven en harten van papier-maché.
bezocht, getuige de vele bloemen, kaarsen, brieven en harten van papier-maché.
Op weg naar het eerder genoemde Palais de Tokyo - dat ook het Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris huisvest, stuitten wij op dit momentum van (koninklijke) ellende. Ja, daar liepen wij tijdens onze omzwervingen nietsvermoedend tegen aan.
Vandaag de tweede verslaggeving van mijn (kunst)reisje naar Parijs.
 |
| 1. Palais de Tokyo. 2. Monument 'Flamme de la Liberté'. 3. Robert Delaunay, 'Rythme 3', 1938 met daarachter - voor de juiste verhoudingen - een eigen 'kunstwerk', namelijk mijn dochter en daar weer achter Jean Dunand, 'Les Sports', 1935. |
Palais de Tokyo
Het MAM Paris - dat is de afkorting van Musée l'Art Moderne - beslaat de hele oostelijke vleugel (het gemeentelijke deel) van het in 1937 opgeleverde kunstpaleis, terwijl aan de westkant van het indrukwekkende Art Deco-gebouw (waarvan de Franse Staat eigenaar is) gebruikt wordt voor tijdelijke activiteiten en kortstondige evenementen op het gebied van hedendaagse kunst. Het gebouw wordt ook wel het vlaggenschip van de Parijse culturele scene genoemd.
Zoals gezegd, een prachtig gebouw en in het 'MAM-deel' een grote collectie Franse Art Deco-meubelen en met de meer dan 11.000 kunstwerken uit de ontstaansperiode van het Rijksmonument, een van de grootste 'galleries' met moderne en contemporaine kunst in Frankrijk.
Zoals een collectie schilderijen (zeg maar gerust joekels) van de Franse (min of meer) autodidactische, kunstschilder Robert Delaunay (1885 - 1941): kubist en gespecialiseerd in de zgn. 'circulair forms'. Heel indrukwekkend.
En dan heb je de Matisse-zaal nog niet gezien.
Zoals een collectie schilderijen (zeg maar gerust joekels) van de Franse (min of meer) autodidactische, kunstschilder Robert Delaunay (1885 - 1941): kubist en gespecialiseerd in de zgn. 'circulair forms'. Heel indrukwekkend.
En dan heb je de Matisse-zaal nog niet gezien.
 |
| 1. Fernand Léger, 'Disques', 1918. 2. Schilderij van Jean Dunand, 'Les Sports', 1935 en de meubelen: 'ensemble pour le salon de musique' van Andre Arbus, 1937. 3. Raoul Dufy, '30 ans ou la vie en rose', 1931 en 4. Marc Chagall 'Le Rêve', 1927. |
Salle Henri Matisse
Over joekels gesproken. Een immense zaal, namelijk de Salle Henri Matisse is ingericht met 'slechts' 3 schilderwerken. Hoe dat zo, zul je je misschien afvragen? Nou, het zit zo.
In 1931 maakte de Franse kunstenaar Henri Matisse (1869 - 1954) in opdracht van de Amerikaanse arts-farmaceut, miljonair en kunstverzamelaar Albert C. Barnes een triptiek met dansende naakten (zijn geliefde onderwerp) dat bedoeld was als muurschildering voor de centrale hal van Barnes' school, annex privémuseum in Merion, Philadelphia. Het volgende jaar maakte Matisse een tweede versie (nl. La Dance II), omdat de eerste te klein bleek. Deze tweede poging hangt daadwerkelijk in het gebouw van de Barnes Foundation in Amerika. Tussen 1930 en 1933 werkte Henri Matisse bijna uitsluitend aan dit grote project, dat achteraf een creatieve mijlpaal in zijn carrière zou blijken te zijn. Hij ontwikkelde een voor zijn doen nieuwe techniek: met geverfde en uitgeknipte stukken papier probeerde hij verschillende vormen uit.
Matisse voltooide het eerste schilderij alsnog en maakte ook nog een onvoltooide versie, die in 1992 opgerold werd teruggevonden in zijn oude appartement/atelier in Cimiez, een buitenwijk van Nice. De eerste én het onvoltooide exemplaar hangen prominent en in een eigen zaal in het MAM in Parijs.
Naast de twee schilderijen (nee, niet naast, maar tegenover) van Henri Matisse, hangt er in deze zaal een minstens even grote installatie met werk van Daniel Buren, genaamd 'Mur de Peintures' dat de kunstenaar maakte in de periode 1966 tot 1977.
Op veel van de foto's zie je dochterlief Hannah die bereidwillig (en charmant :-) 'figureert', zodat jij de volle omvang en schaal van de kunstwerken te beoordelen. Vaak heel groot! Op de laatste foto (van dit blokje) 'Nu de Dos' uit 1916 - 1917, een manshoog beeldhouwwerk van Henri Matisse.
Zo, da's nog eens een sterk staal 'name dropping', want we hebben het hier niet over de eerste de besten. Nog steeds in het MAM verplaatsen we ons van de permanente, vaste collectie naar de tijdelijke tentoonstellingen. En passant slenteren we langs een heel mooi schilderij van Amadeo Modigliani (Italiaanse schilder en beeldhouwer), om uiteindelijk te belanden bij de expo 'Derain, Balthus, Giacometti, an Artistic Friendship'. Alleen de Zwitserse beeldhouwer en schilder Alberto Giacometti (die op jonge leeftijd naar Parijs verhuisde) kende ik van naam en zijn werk bleek ook mijn favoriet in deze tentoonstelling over hun vriendschap en wederzijdse beïnvloeding.
Hoewel het menselijk lichaam al eeuwenlang wordt verfraaid door ontwerpers van sieraden, wordt deze decoratieve kunst zelden gezien als 'kunst' met een grote K. In de tentoonstelling in het MAM zie je chique, grappige, vreemde, oude(rwetse), antieke, angstaanjagende en andersoortige creatieve sieraden. Onder die kunstzinnige bijoux spotte ik ook Nederlandse 'inzendingen', namelijk die van Gijs Bakker (Amersfoort, 1942). Over de draagbaarheid van het werk van Bakker kun je twisten, maar dat gold voor meer van de getoonde 'blingbling' in de expo.
Zo. Over verzadiging gesproken...
Voor wat betreft het prachtige Musée d'Art Moderne ben ik wel zo'n beetje rond. Natuurlijk is er veel meer te zien en te beleven, dus bén je in Parijs, denk dan vooral even terug aan dit relaas.
En lees ook mijn eerste journaal over mijn (ver)dwalingen in Parijs...
-X-
En dan iets heeeeel anders! Mijn volgende verslag handelt over kleding. Dan doe ik verslag van de tentoonstelling 'Uit de Mode' in het Centraal Museum Utrecht.
In 1931 maakte de Franse kunstenaar Henri Matisse (1869 - 1954) in opdracht van de Amerikaanse arts-farmaceut, miljonair en kunstverzamelaar Albert C. Barnes een triptiek met dansende naakten (zijn geliefde onderwerp) dat bedoeld was als muurschildering voor de centrale hal van Barnes' school, annex privémuseum in Merion, Philadelphia. Het volgende jaar maakte Matisse een tweede versie (nl. La Dance II), omdat de eerste te klein bleek. Deze tweede poging hangt daadwerkelijk in het gebouw van de Barnes Foundation in Amerika. Tussen 1930 en 1933 werkte Henri Matisse bijna uitsluitend aan dit grote project, dat achteraf een creatieve mijlpaal in zijn carrière zou blijken te zijn. Hij ontwikkelde een voor zijn doen nieuwe techniek: met geverfde en uitgeknipte stukken papier probeerde hij verschillende vormen uit.
Matisse voltooide het eerste schilderij alsnog en maakte ook nog een onvoltooide versie, die in 1992 opgerold werd teruggevonden in zijn oude appartement/atelier in Cimiez, een buitenwijk van Nice. De eerste én het onvoltooide exemplaar hangen prominent en in een eigen zaal in het MAM in Parijs.
Naast de twee schilderijen (nee, niet naast, maar tegenover) van Henri Matisse, hangt er in deze zaal een minstens even grote installatie met werk van Daniel Buren, genaamd 'Mur de Peintures' dat de kunstenaar maakte in de periode 1966 tot 1977.
Op veel van de foto's zie je dochterlief Hannah die bereidwillig (en charmant :-) 'figureert', zodat jij de volle omvang en schaal van de kunstwerken te beoordelen. Vaak heel groot! Op de laatste foto (van dit blokje) 'Nu de Dos' uit 1916 - 1917, een manshoog beeldhouwwerk van Henri Matisse.
Modigliani en Giacometti
 |
| 1. Amadeo Modigliani, 'Femme aux Yeux Bleus', 1918. 2. Alberto Giacometti, "Le Lac de Sils, 1921 en 3. sculptuur 'La Cage, premiere version', 1949. 4. André Derain, 'Arlequin et Pierrot', 1924. |
Verzadigingspunt
Hoeveel moois kan een mens in een paar uur verwerken? Mijn concentratie verslapte inmiddels danig na het zien van al die prachtige kunst, maar toch besloot ik om ook een rondje te maken langs de perspex boxen bij de expositie 'Medusa, Bijoux et Tabous'.Hoewel het menselijk lichaam al eeuwenlang wordt verfraaid door ontwerpers van sieraden, wordt deze decoratieve kunst zelden gezien als 'kunst' met een grote K. In de tentoonstelling in het MAM zie je chique, grappige, vreemde, oude(rwetse), antieke, angstaanjagende en andersoortige creatieve sieraden. Onder die kunstzinnige bijoux spotte ik ook Nederlandse 'inzendingen', namelijk die van Gijs Bakker (Amersfoort, 1942). Over de draagbaarheid van het werk van Bakker kun je twisten, maar dat gold voor meer van de getoonde 'blingbling' in de expo.
 |
| 1. Jean-Michel Othoniel, 'Riviére Blanche', 2004. 2. Gijs Bakker, 'halskraag', 1967. 3. Gijs Bakker, 'Profile Ornament voor Emmy van Leersum', 1974. 4. Raoul Dufy, 'La Fée Electricité, 1937. |
Zo. Over verzadiging gesproken...
Voor wat betreft het prachtige Musée d'Art Moderne ben ik wel zo'n beetje rond. Natuurlijk is er veel meer te zien en te beleven, dus bén je in Parijs, denk dan vooral even terug aan dit relaas.
En lees ook mijn eerste journaal over mijn (ver)dwalingen in Parijs...
-X-
En dan iets heeeeel anders! Mijn volgende verslag handelt over kleding. Dan doe ik verslag van de tentoonstelling 'Uit de Mode' in het Centraal Museum Utrecht.
 |
| 1. Het pittoreske sluisje van Canal Saint Martin. 2. Opmerkelijk: Tintin (Kuifje) en Captain Haddock in een innige en liefdevolle omhelzing....! |
Parijs budget-tip: Het 2de niveau van het MAM - daar waar de vaste collectie moderne en contemporaine kunst (waaronder Salle Henri Matisse) is huisvest - is gratis toegankelijk. Doen, want zeker de moeite waard en genoeg voor een paar uurtjes puur kunstgenot!
Alle foto's © www.agreylady.nl
Alle foto's © www.agreylady.nl
