Hierboven zie je een illegaal door mij geschoten foto van het schilderij 'Christopher Isherwood and Don Bachardy' uit 1968. Heel stiekem, (semi-)onopvallend en ondeugend gemaakt om vooral niet de aandacht en daarmee de toorn van de suppoost te wekken. 'Interdit de photographier' staat er namelijk in alle zalen waar kunstwerken te zien zijn van de Britse kunstenaar David Hockney op de zesde verdieping van het Centre Pompidou in Parijs. Dat 'verboden te fotograferen' is een behoorlijke tegenvaller. En jammer ook, want alleen met knap beeldmateriaal kan ik jou een interessant relaas voorschotelen. Het oog wil ook wat, toch?
Ook het bereiken van die bovenste etage van het geheel uit glas opgetrokken gebouw had nogal wat voeten in de aarde. Wie bedenkt het? Nou, dat waren de architecten Richard Rogers, Renzo Piano en Gianfranco Franchini die het Centre Pompidou (geopend in 1977) ontworpen met de roltrappen en liften aan de buitenkant van het gebouw geplakt. Ook de lucht- en waterbuizen, de airconditioning en het metalen skelet zijn uitwendig aan het gebouw en daarmee zichtbaar en onderdeel van het ontwerp (wat toentertijd dan ook veel ophef gaf). Op de foto lijkt het gebouw niet erg hoog, maar wacht maar totdat je op de bovenste vloer staat. :-(
Vanaf die 6de etage ontvouwt Parijs zich aan je voeten.
Vanaf die 6de etage ontvouwt Parijs zich aan je voeten.
En dát met mijn hoogtevrees. Tergend langzaam schoof ik op de roltrap omhoog en ik durfde niet óp of óm te kijken. Om dan - na die verlammende (doods-)angst - want dat is het - te vernemen dat ik niet eens mocht fotograferen...
blockbuster-tentoonstelling
En drúk dat het was! Niet leuk meer. Ondanks het feit dat ik vooruit en speciaal voor díe dag had gereserveerd (en dat er dus sprake was van een soort 'dag-slot'), was het over het algemeen knap lastig om een glimp op te vangen van de (vaak enorme) schilderijen van David Hockney. We hadden het kunnen weten, want dezelfde overzichtstentoonstelling trok in Londen een recordaantal bezoekers. (En dan is het natuurlijk ook niet zo gek dat er niet gefotografeerd mag worden, geef ik ruiterlijk, doch schoorvoetend toe). Heel Parijs leek die dag wel uitgelopen om de Britse figuratief realist én een van de bekendste vertegenwoordigers van de Popart te kunnen zien.
Maar goed. Wij - dochterlief en ik - maakten er het beste van en genoten van het getoonde in de expositie 'Une Retrospective'. David Hockney, Bradford, UK, 1937 (dus inmiddels 80 jaar) is de schilder van helder blauwe zwembaden, Californische landschappen en portretten en daardoor krijgt menig toeschouwer bij het zien van die taferelen de zomer in de bol. Ik ook. En dat was dan weer mooi meegenomen, want juist dát weekend regende het zowel in Nederland als in de hoofdstad van Frankrijk 'cats and dogs' (chats et chiens).
Naast de bekende werken (zoals 'A Bigger Splash' uit 1967) - kleurrijk en levendig - zijn er in de tentoonstelling ook foto's, prints, tekeningen, gravures en video-installaties te zien, waardoor de museumbezoeker de veelzijdigheid van de kunstenaar onder ogen krijgt.
De tentoonstelling is nog te zien tot met met 23 oktober 2017 (tip: bestel je kaarten vooraf online).
Tinguely-fontein
Opgelucht en met de beide benen (veilig en daardoor gerustgesteld) op de grond, werden wij getroffen door de kleurigheid van de Stravinsky-fontein. (Ja, wat is het nou? De Tinquely- of de Stravinsky-fontein)? Officieel die laatste naam, omdat de vrolijk-makende waterpartij gelegen is op Place Igor Stravinsky.
In deze ruim 500 vierkante meter grote vijver staan 16 bewegende, gekleurde beelden en sculpturen. De kunstwerken zijn gemaakt door het kunstenaars-duo Niki de Saint Phalle en haar man Jean Tinguely (vandaar dat de fontein in de volksmond de Tinguely-fontein wordt genoemd) en de verzamelde werken zijn een 'eerbetoon' aan het muziekstuk "Le Sacre du Printemps"* geschreven door componist Igor Stravinsky.
In deze ruim 500 vierkante meter grote vijver staan 16 bewegende, gekleurde beelden en sculpturen. De kunstwerken zijn gemaakt door het kunstenaars-duo Niki de Saint Phalle en haar man Jean Tinguely (vandaar dat de fontein in de volksmond de Tinguely-fontein wordt genoemd) en de verzamelde werken zijn een 'eerbetoon' aan het muziekstuk "Le Sacre du Printemps"* geschreven door componist Igor Stravinsky.
De kinetische beeldhouwwerken zijn heel herkenbaar, vooral als je eind vorig jaar/begin dit jaar de prachtige Tinguely-tentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam hebt gezien. Mijn enthousiaste relaas over die expositie vind je hier.
* "Le Sacre du Printemps" werd in 1913 door Stravinsky in opdracht van Sergej Diaghilev, impresario van het beroemde Ballets Russes, gecomponeerd. Het stuk wordt door kenners gezien als een mijlpaal in de muziekgeschiedenis, omdat Stravinsky in de compositie meer nadruk legde op het ritme, dan op de melodie.
* "Le Sacre du Printemps" werd in 1913 door Stravinsky in opdracht van Sergej Diaghilev, impresario van het beroemde Ballets Russes, gecomponeerd. Het stuk wordt door kenners gezien als een mijlpaal in de muziekgeschiedenis, omdat Stravinsky in de compositie meer nadruk legde op het ritme, dan op de melodie.
 |
| 'Ja, ja, wat môt je, nou?. Maak die foto dan...!", Amsterdamse bijdehandheid door dochterlief.... |
Interieurdingen
Eigenlijk zou mijn bezoek aan Parijs in het teken staan van Maison & Object (met als onderdeel daarvan de Paris Design Week). Maison & Object is een Internationale vakbeurs voor interieur-professionals die twee keer per jaar wordt gehouden. Een immense beurs. Huge! Vijf dagen lang is Villepinte Exhibition Centre (een beurs-complex gelegen op zo'n uurtje treinen ten noorden van Parijs) het walhalla voor de design-junkie, waar je vijf dagen lang de laatste trends kunt spotten op het gebied van interieurdesign en woondecoratie.
Als ik zeg immens en huge, dan bedoel ik dat ook. Een enorme drukte van reusachtige omvang en onophoudelijk visueel 'geweld' van zo'n 3.500 exposanten. Op deze najaars-editie waren er een kleine 700 nieuwe merken die zich presenteerden. Zeven hallen met daarin drie grote sectoren: 'MAISON' (alle woondecoratie, ingedeeld naar stijlen), 'OBJET' (voorwerpen, vooral interessant voor detaillisten) en 'INFLUENCES' (unieke objecten, op maat gemaakte producten, aanbod voor interieurarchitecten en inkopers). (Bron: stylink)
 |
| 'Paris must see, must do': een bezoek brengen aan hotspot en concept store Merci. |
Misschien voel je hem al aankomen....? Ik ben niet geweest. Ik heb deze mogelijkheid om mij onder te dompelen in design, trends en decoratie links laten liggen en heb mij gericht op 'quality time' met mijn dochter. Samen met mijn eerstgeborene struinde ik de straten van Parijs af en zonder al te veel vaste plannen genoten wij van elkaar én van het mooie Parijs. En dat is prima gelukt. Op de beurs 'slechts' spullen: dit was onbetaalbaar.
Wie doet me wat?
En het plan om Maison & Object te bezoeken?
Daarop antwoord ik, dat er zich nog genoeg van dergelijke gelegenheden voor zullen doen: Dutch Design Week in Eindhoven, Salone di Mobile in Milaan, de volgende editie(s) van Maison & Object in Parijs, London Design Week, enne, enne....,
maar dit reisje met mijn dochter neemt niemand mij meer af...
-X-
Van 28 september tot en met 1 oktober (dus dit weekend) vindt in het zojuist gerenoveerde Singer Museum in Laren Salon Residence plaats. Ik raad je aan om zelf een kijkje te gaan nemen, maar als dat niet lukt...
stay tuned voor mijn verslag van Hét (naar eigen zeggen) Interieurevent van het Jaar!
Ik kijk er naar uit.
Jij ook?
Alle (iPhone6) foto's: www.agreylady.nl
