"I wanted to paint nothing" en "arts is what you can get away with". Hij deed laatdunkend over zijn eigen werk en bagatelliseerde zijn rol in de kunstwereld. En dan heb ik het over de Slowaakse immigrantenzoon Andrew Warhola, alias Andy Warhol (1928-1987). Valse bescheidenheid, want in zijn jonge jaren had Warhol zich stellig voorgenomen beroemd te worden. En dat is hem aardig gelukt. Hij werd al bij leven gezien als protagonist (oftewel held van het verhaal én voorvechter/pionier) van de Popart in de Verenigde Staten in de jaren 50 en 60 van de 20e eeuw. Ook wel the silver prince of the pop genoemd.
Vandaag zie je vanuit de mooie Beurs van Berlage beelden van de tentoonstelling 'Prints of Andy Warhol and Other PopArtists'. Ook krijg je een inkijkje in de totstandkoming van dit blogrelaas, zeg maar 'The Making Of....' Oftewel, het wel en wee van een gepassioneerde hobby-blogger.
Nieuwsgierig geworden? Lees en kijk dan mee.
kunst moet niet versloffen achter gesloten deuren
"Ik ben in 1998 begonnen met verzamelen. Ik had een groot huis en er moest wat aan de muur", aldus mediaondernemer en (bij de babyboomers onder ons bekend zijnde als) voormalig DJ-coryfee Lex Harding tegen het ANP. Zijn eerste aankoop was Warhols interpretatie van toenmalig koningin Beatrix (één uit de serie 'Reigning Queens': regerende koninginnen uit 1985). "En dat is mijn handicap. Als ik ergens mee begin, houd ik meestal niet meer op." (geef mij zo'n 'handicap' :-)
In de maanden juli, augustus en september exposeert Harding zijn omvangrijke én kostbare Popart-collectie in de Amsterdamse Beurs van Berlage. Naast de zeefdrukken van Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Keith Haring, Mel Ramos en andere vertegenwoordigers van de Popart zijn vrijwel alle album-covers die Warhol maakte in de periode 1960-1987 te zien, maar ook posters, gesigneerde boekjes en brieven. Het grootste deel van de tentoonstelling wordt gevormd door de zeefdrukken. Alleen van Warhol zijn er al meer dan honderd te zien.
 |
| Er bestaan 10 verschillende versies van Mick Jagger, die zowel Warhol als Jagger signeerden. Harding heeft er inmiddels 9 en de duurste die hij ooit kocht, was het exemplaar uit de nalatenschap van Boudewijn Buch. |
de tentoonstelling
De expositie in het, voor deze gelegenheid afgehuurde souterrain van de Beurs van Berlage toont een doorsnee van de bekendste Popart kunstwerken uit de vorige eeuw. Je weet wel: Mao, Marilyn Monroe, Muhammad Ali, Campbell Soup, Mick Jagger en de genoemde koninginnen.
In een klein deel van de expositieruimte zijn de muren beplakte met aluminiumfolie om de indruk te wekken dat de toeschouwer in de 'Factory' in New York is beland en dat was het atelier van Warhol. Daar zou ook duidelijk moeten worden hoe het proces van zeefdrukken (of seriegrafie) tot stand komt.
Zoals je weet recenseer ik geen kunst (smaken verschillen), maar ik kan wel iets zeggen over de samenstelling of het ontwerp van de tentoonstelling. Het decor deed mij hier en daar een beetje knullig aan (zoals het decor van de Factory). De zaalteksten en informatiebordjes (op storend reflecterend materiaal) waren uitsluitend in het Engels en hingen in sommige gevallen op kniehoogte. Op de website trof ik geen contactgegevens en wat ik erg jammer vond, is dat ik nergens een colofon kon vinden (wie maakte, of droeg bij aan wát en waarom). En ik had nog wat vragen die na het zien van de expo onbeantwoord bleven (zoals over de diverse oplages in relatie tot de prijs van de werken etc.).
het wel en wee van de (hobby-) blogger
Maar hoe zit het met The Making Of? Zoals je wellicht weet, blog ik uit liefhebberij (wil je meer weten over mijn motieven? Klik dan op het kopje 'over mij'). Ik doe geen betaalde of gesponsorde berichten: alles is liefdewerk, oud papier. Vooralsnog zeg ik erbij, want je weet maar nooit. Maar in de praktijk betekent die keuze dat ik geld bij moet leggen (bijv. voor reis- en verblijfkosten). Dat is niet erg - ik ben blij dat ik het kan doen - en elke hobby kost geld. Uiteraard probeer ik die kosten wel zo laag mogelijk te houden.
Museumbezoek is in de meeste gevallen 'gratis', want ik koop - net als alle andere kunstminnende Nederlanders - elk jaar een Museumjaarkaart. Maar tentoonstellingen in de Beurs van Berlage (én die in het Moco Museum, met - op dit moment - de expo over Banksy) zijn particuliere ondernemingen en die rekenen commerciële prijzen, want dat is hun verdienmodel (en daar is op zich niks mee mis).
Maar in zo'n geval vraag ik om een vrijkaartje. Want ik redeneer: de organisator krijgt publiciteit (met mijn - gemiddeld - 6.000 unieke bezoekers per maand) en ík kan mijn onkosten drukken. Kortom: iedereen blij. En ik zeg daar eerlijkheidshalve bij, dat een catalogus van de expositie om niet (oftewel 'in natura') door uw razende reporter zeer op prijs wordt gesteld.
een vrijkaartje
"U wilt een vrijkaartje? Nou, dat is zo simpel niet". Het lijkt wel alsof het door de organisator ingehuurde marketing- en pr-bedrijf zo'n vrijkaartje uit eigen zak moet betalen (en als je dan weet hoeveel geld er omgaat aan marketing van zo'n tentoonstelling). Niet voor het eerst moest ik voor vrij entree zo ongeveer op de knieën. "Hoeveel unieke bezoekers heeft uw blog per maand; hoe wilt u aandacht aan de expositie besteden en hoe benadert u de eventuele sociale media kanalen?" (moet ik een pr-plan indienen of zo?). En dan te weten dat een kaart in mijn geval € 12.50 zou kosten (de prijs bij vertoon van mijn museumjaarkaart).Toen ik de dame van Media Tornado uiteindelijk kon overtuigen van mijn goede bedoelingen ("u moest eens weten hoeveel mensen om een gratis kaartje vragen") en zij - hetzij moeizaam - overstag ging, bleek het uiteindelijk toch nog fout te gaan. Bij de kassa van de tentoonstelling wist men van niets en kon ik alsnog de portemonnee trekken en het verschuldigde entreegeld betalen.
Dus denk niet dat alle blogger altijd van alles in de schoot geworpen krijgen. Dat valt vies tegen (in mijn geval).
-X-
En dan te weten dat ik best wel (...) een liefhebber ben. Met mate toegepast, dat wel. Hou je (ook) van Popart? Ga dan vooral zelf kijken. De tentoonstelling is te bezoeken tot en 30 september.
PS: aanstaande dinsdag ga ik met lieve vrienden maar Museum Voorlinden. Daar heb ik zo'n zin in! Uiteraard volgt een verslag op dit blog.
Alle foto's © www.agreylady.nl
