Verkooppunt: Amsterdam Art Fair

Zoals gewoonlijk kan ik het weer niet in één bericht af. Heb ik een tweede post nodig om je al mijn favorieten van de verleden week (18 t/m 21 mei) gehouden Amsterdam Art Fair te laten zien. Misschien moet ik eens een cursus 'kort en bondig schrijven' volgen? Over-enthousiast als ik normaliter ben (ik schrijf nooit over dingen die ik niet mooi vind, want waarom negatief doen?), wil ik je van de hoed en de rand informeren.
Dus hier volgt 'volume two' van mijn relaas over deze 'rondreizende' kunstbeurs.

La Comédie Humaine (de menselijke komedie)

Geweldig deze mans-grote mannen. Niet natuurgetrouw, want naast hun gelijkenis met stoere, kranige werklieden, hebben zij ook alien-achtige, vreemde trekken. Bijvoorbeeld vier armen of een gedeformeerd hoofd en dan in onnatuurlijke lichaamshoudingen. Maar toch. Of juist daardoor. Intrigerend. 

"Het werk van Bas de Wit (1977) bestaat uit sculpturen en doeken die humor, horror en absurdisme met elkaar combineren. Hij mengt universele thema’s, gedachtekronkels en technieken met elkaar". Met het tentoonstellen van het werk van De Wit loopt Galerie Gerhard Hofland vooruit op een samenwerking met de kunstenaar. Vanaf oktober van dit jaar gaat de 'kunstwinkel' (een buurtgenoot, want gevestigd in Amsterdam West) dit werk vertegenwoordigen. 

A Novelistic Simulation of an Everyday Space – A Treatise on Style

Dat dus. Deze Engelse zin is de titel van de presentatie bij Galerie Juliette Jongma (zie boven). Volgens Google Translate (want dat heb ik wel even nodig) zien we in deze huiselijk ogende booth 'een nieuwe nabootsing van een 'gewone' (letterlijk: dagelijkse) ruimte'. En 'een verhandeling over stijl'. Kortom: Juliette Jongma heeft op de beurs - in samenwerking met het Amsterdamse Kunstverein - een woonkamer gecreëerd.

Wat was er dan zoal te zien in deze kunstzinnige, maar zeker ook gezellige huiskamer? In ieder geval het felgele werk van kunstenaar Nathan Azherdian, maar verder heb ik jammer genoeg geen makers kunnen vinden. Het creatieve glaswerk op de ronde keukentafel vond ik in ieder geval erg geslaagd en ook de lichtblauwe 'gebroken' spiegel kan mijn goedkeuring wegdragen.

Ieder de helft

Trouwe lezers weten van mijn liefde voor keramiek en daarom neem ik elke mogelijkheid te baat om over aardewerk (in de breedste zin) te berichten. Galerie Wit uit Wageningen wist tijdens de Amsterdam Art Fair in de persoon van Barbara van Breemen een uitstekende promotor van het werk van José den Hartog en Jan van der Pol. Niet dat dat nodig was, want bij het zien van de mooie sierborden was ik stante pede verkocht.

Het verhaal achter de Delfts blauwe borden is interessant. De kunstenaars Den Hartog en Van der Pol maakten - ieder afzonderlijk - de helft van de decoratie op het bord. "Het resultaat is een verrassende serie met afwisselend figuratieve voorstellingen en abstracte motieven. (...) Geometrische vormen spelen hun eigen spel en de menselijke figuur geeft de proportie van de voorstelling aan", aldus de informatie van de galerie. Ik vind de borden gewoon mooi.

Foto van Ewerdt Hilgemann bij de opening van ArtZuid

Amsterdam Art Fair en ArtZuid

Het is frappant en toevallig. Nog met mijn hoofd bij het schrijven van mijn blog over ArtZuid, bezocht ik de Amsterdam Art Fair en laat ik daar nou werken tegenkomen van twee van mijn favorieten uit de beeldenroute. De ene dag loop ik tijdens de feestelijke opening kunstenaar Ewerdt Hilgemann tegen het lijf (letterlijk, niet figuurlijk) en weet ik hem over te halen om bij zijn immense kunstwerk te poseren, tref ik de volgende dag (ietwat handzamer) werk van deze beeldhouwer bij Galerie Alexandra Siebelink. Iets dergelijks overkwam mij bij het architectonische werk van Krijn de Koning. Op ArtZuid present met een enorme installatie 'Work for ArtZuid (the Garden)', maar ook te zien met kleiner werk in de booth van Slewe Gallery. 

Genieten.

Tot slot zie je hierboven het werk van Ossip (1951) bij Galerie Ramakers. De assemblages van Ossip zijn samengesteld uit allerhande vaak historische foto's van figuren in klassieke poses. Ik citeer: 'de personen op de foto's zijn niet meer te identificeren, ze zijn vergeten, tijdloos en onbepaald. De kunstenaar snijdt delen van de afbeeldingen los en door zijn ingrepen worden de figuren humoristisch, soms aangrijpend gerelativeerd. Het worden karakteristieke Ossips: tijdloze werken die de toeschouwer het gevoel geven dat pijn, eenzaamheid en lijden van alle tijden zijn. De technische ingrepen, zoals de sneden, de draden en de lijm zijn altijd zichtbaar en maken onderdeel uit van de compositie. Het zijn geen 'gepimpte' werken, eerder het tegendeel'.

De laatste foto toont een mural van kunstenaar Dave de Leeuw. Speciaal ter gelegenheid van de Amsterdam Art Fair maakte hij in de doorgaans verlaten kantoorkolos - maar voor deze gelegenheid omgetoverd tot 'Kunsthal Koper' - een kunstwerk in het trappenhuis. Hij noemde het 'Bacon for my Fish'. 

-X-


Vandaag ga ik op bezoek bij de Kunsthal voor de tentoonstelling Hyperrealisme en als het effe kan (én op de valreep) naar Boijmans van Beuningen voor 'Gek op Surrealisme'.

Dus: Rotterdam here I come en leve de NS '60+ vrij-reizen-dagen'. :-)


Alle (iPhone 6s) foto's: www.agreylady.nl