Antwerpen: van garnalenkroket tot de romige vrouwen van Rubens

Tja? Ik weet niet goed hoe ik dit verslag moet beginnen. Nog moeje benen van al die stappen op de Vlaamse kasseien (volgens de teller op mijn iPhone - gemiddeld en afgerond - zo'n 18.500 p.d.) en een hoofd vol indrukken. En die impressies gaan alle kanten op: van Rubens tot de vogelenmarkt; van straatkunst tot 'de knip in de Leien' (alle wegwerkzaamheden en opgebroken wegen); van garnalenkroketten tot het behoorlijk omstreden havengebouw.

Were to start?

Afgelopen week maakte ik een 4-daagse citytrip naar de Scheldestad en wel om de volgende reden. Mijn zus Saar had wel 'smoel' in de stoffen-uitverkoop van de Belgische haute couturier Dries van Noten en die sale vond vorig weekend plaats. Vandaar. Of ik mee wilde? En ja, in zo'n geval ben ik heel makkelijk over te halen. Daar is niet veel overredingskracht voor nodig.

Vandaag mijn Belgische avontuur in de Koekenstad.

Vlaams Erfgoed en de jaarlijkse Marathon

Én sale in de stoffen-loods van de Belgische mode-ontwerper én de Antwerpse 10 Miles & Marathon én de Vlaanderse Erfgoeddag en die laatste twee pakte ik heel toevallig mee. Niet opgenomen in mijn to-do-and-to-go-list, bleek Antwerpen zich tijdens mijn verblijf extra feestelijk te presenteren wegens deze twee onverwachte evenementen. De Erfgoeddag was een mooi meevallertje, want gratis toegang en dus een uitstekende mogelijkheid om alle plaatselijke musea af te lopen.

Maar niet heus! De twee grote musea worden momenteel verbouwd. Het Koninklijke museum voor Schone Kunst (KMSKA) is tot 2019 gesloten en het voor mij bijzonder bezienswaardige Museum van Hedendaagse Kunst (M HKA) opent na een makeover van 3 maanden een dezer dagen haar opnieuw gestylde deuren, want ook de 'inkom' is vernieuwd (feestelijk opening op 27 april). Dat is dan weer pech hebben (daarvoor was ik vier dagen te 'vroeg' in Antwerpen).

1. Streetart onder de bogen. 2. Zus Saar in het Momu. 3. Keizer Galba van Rubens. 4. Doorkijkje in het Rubenshuis.

Wat ik wél deed

Ik bezocht het Mode Museum (MoMu) met zuslief Saar (zij is de fashionista van de familie), waar momenteel 'hogere mode' wordt tentoongesteld van de Belgische ontwerper Martin Margiela (voor Hermés). En aangezien het in het MoMu zeer nadrukkelijk verboden is te fotograferen, zie je slechts een uit de heup genomen en dus zeer illegaal beeld.

Op Erfgoeddag bezocht ik het Rubenshuis op/in/aan (?) de Wapper (zuslief was inmiddels al afgereisd naar de Nederlanden). Wapper heet de straat waar Peter Paul Rubens tot zijn dood in 1640 ruim vijfentwintig jaar met zijn gezin heeft gewoond en gewerkt. De schilder Rubens is voornamelijk bekend van zijn romige vrouwfiguren, en dat type vrouw zijn wij complimenteus Rubensiaans gaan noemen (ik zeg wel complimenteus, maar of de betreffende vrouwen blij zijn met die kwalificatie over hun figuur, is de vraag. Maar dit terzijde). In het Museum zag ik dat Rubens ook anders kon. Sterker nog, in het hele museum hangt geen enkel wulps, rond vrouwspersoon, maar wel veel werk geïnspireerd op de (Romeinse) oudheid. Kijk maar naar het portret van Keizer Galba: een nogal bonkige rauwdouwer en geheel in tegenstelling tot de blanke perzikheid die wij van hem gewend zijn. Prachtig pand overigens. Wel erg donker, waardoor fotograferen haast onmogelijk bleek.

twee maal Museum Plantin-Moretus en (onder) garnalenkroketten (of beter -ballen).

Museum Plantinus-Moretus en de Vogelenmarkt

Vooral voor de liefhebbers van alles wat met typografie, boeken en de boekdrukkunst te maken heeft, is Museum Plantinus-Moretus een bijzonder interessant gebouw en dito uitstalling. Christophe Plantin was een boekbinder en leerbewerker, die - in het prachtige pand aan de Vrijdagmarkt - omstreeks 1550 boeken uit gaat geven. Schrijvers en wetenschappers weten de uitgeverij van de slimme zakenman (zijn lijfspreuk was "door arbeid ende standvastigheid') te vinden en de uitgeverij groeit uit tot een van de eerste multinationals. Wandel je binnen, dan heb je de indruk vriend aan huis te zijn in dit gouden-eeuwse bedrijf aan huis (en nu dus museum).

Ja, en dan de beroemde (beruchte?) Vogelenmarkt. Ik citeer van de webstek (zeggen de Vlamingen): "een topattractie (?) is de Vogelenmarkt. Nederlanders gebruiken vaker de naam Vogeltjesmarkt of Vogelmarkt. Maar Vogelenmarkt is de juiste benaming, omdat vogelen in het Antwerps dialect de juiste meervoudsvorm van het woord 'vogel' is. ('Vogelen' betekent bij ons weer heel wat anders...). Van oorsprong is de Vogeltjesmarkt een markt waar zangvogels, pluimvee en knaagdieren verkocht werden. Tegenwoordig is het vooral een toeristische markt (!) waar de vogels en knaagdieren nog maar een klein deel van het totale aanbod uitmaken".

Tot zover en wat mij betreft kun je deze markt dan ook gerust links laten liggen. De verkoop van puppy's en kittens is (gelukkig) verboden en bij de weinige kramen waar 'kleingoed' wordt verkocht, word je vijandig weggekeken ('we willen geen kijkers, maar kopers...'). En zo'n fijne aanblik geven die angstige vogels en gestresste konijnen nu ook weer niet. Voor de rest van de nering op de markt kun je terecht bij je eigen plaatselijke (week)markt. Daarvoor hoef je niet naar Antwerpen.

De Marathon en de tunnel

Overlast door alle afzettingen, maar vooral veel reuring en gezelligheid tijdens zo'n Marathon (weet ik van Amsterdam en New York). Meestal/altijd een feestje met (dweil)orkestjes, podia met live-muziek, uitgedoste figuren en uitgelaten publiek. Zo ook in Antwerpen. Volop aanmoedigingen van de massaal toegestroomde belangstellenden. Vooral de in colonne rennende, in vol ornaat en zwaar bepakte militairen, agenten, ambulance-personeel en brandweermannen (mensen) (zie foto) kunnen traditiegetrouw rekenen op veel applaus (terecht en was dat ook maar het geval als die gasten hun werk doen). Mooi om te zien (en het zijn net marsmannetjes, toch?).

Een groot deel van het Marathon-parcours voert langs de kaaien aan de Schelde en daar kun je ook de mooie Sint Anna voetgangers- en fietstunnel onder de Schelde bewonderen. Echt de moeite waard. Deze in 1933 geopende verbinding met de linkeroever (en v.v.) gaat 31 meter onderdoor de rivier en heeft aan beide zijden twee hele steile houten roltrappen. Krakend en piepend brengt deze - voor die tijd bezienswaardige nouveauté - je naar beneden of naar boven. Dat kan ook met de lift. Voor specificaties: zie foto van de tegelwand in de tunnel. De roltrappen en lift bevinden zich in de toegangsgebouwen ontworpen door Emiel van Averbeke in de (door mij zo bewonderde) Art Deco-stijl. Je moet (je moet níks, natuurlijk!) echt een kijkje nemen als je in Antwerpen bent. 

Hotspots en Art Nouveau

Winkelstraat De Meir? Ik zeg vermijden (tenzij je een jurk, trui, beha of tas wilt kopen die je ook thuis in je eigen winkelcentrum kunt vinden). Nee, er zijn genoeg straten in Antwerpen waar je 'unieke' aankopen kunt doen. Neem 'Route 13'. Zes conceptstores (ik heb een hekel aan die term, want conceptstores zijn zelden conceptstores...) die allemaal in verschillende straten, maar wel op een huisnummer 13 te vinden zijn. Ik noem twee van de zes die het predicaat conceptstore wat mij betreft wél en met trots mogen dragen: Studio Helder op de Vrijdagmarkt (goed te bezoeken als je naar Museum Plantin-Moretus gaat) én F.R.E.D. in de Kloosterstraat (beiden dus op nr. 13 en vraag ter plekke naar de adressen van de andere vier). 

Ik vond de Kloosterstraat overigens de leukste straat om te winkelen. Mode, vintage, brocante en antiek en andere fijne kijk- en koopwinkels.

Tot slot moet ik (ik moet niks...) natuurlijk de wijk Zurenborg noemen. Zonder een bezoekje aan deze Antwerpse wijk ten noordoosten van het Centraal Station is je citytripje eigenlijk niet compleet. Uitermate geschikt voor architectuur-liefhebbers in het algemeen en die van Art Nouveau (en een klein beetje Art Deco) in het bijzonder.

Voor heel Antwerpen (België) geldt dat onze zuiderburen geen enkele moeite hebben met een 'stijlen-clash'. Of ze hebben geen schoonheidscommissie, of die plaatselijke commissies hebben een hele ruime taakopvatting, want nergens zie je zoveel (bouwkundige-)stijlen naast elkaar als in Vlaanderen. Dat levert in mijn ogen soms een interessant straatbeeld op (ook wel 'apart' genoemd); in andere gevallen denk ik 'nou, nou, tuut, tuut' (als je begrijpt wat ik bedoel). Oneerbiedig gezegd: een soepzooitje. 

Verder veel straten met de onvermijdelijke kinderkopjes die open liggen en zijn opgebroken, waardoor het zelfs voor mensen die goed ter been zijn, je lastig verplaatsen is. 

Concluderend kan ik stellen dat mijn uitje naar Antwerpen zeer geslaagd was. Veel uitersten en daardoor werd mijn reisje wel zo leuk. Ik maakte (zoals gewoonlijk) weer heel veel foto's en met name alle beelden die ik maakte van de Straatkunst wil ik je niet onthouden.
Dus volgende keer een relaas over de kunst in de openbare ruimte van Antwerpen.


-X-


Maar voor nu: hele fijne Koningsdag!

Alle (iPhone 6s) foto's: www.agreylady.nl