Het souterrain was het domein van het personeel (mind your head!). De gefortuneerde notabelen bestegen de hardstenen trappen naar het bordes en eenmaal door de imposante deur werden zij in de vestibule door de knecht welkom geheten.
Om in een, in 1687 gebouwd pand op een van de deftigste grachten van de hoofdstad te kunnen wonen, moest je wel zeer welgesteld zijn. En dat waren Abraham Willet en zijn rijke echtgenote Louisa Holthuysen. Zij woonden in het stadspaleis tussen 1861 en 1895 en het leven van dit verzamelaars-echtpaar staat centraal in het museum.
Vandaag bezoeken wij Museum Willet-Holthuysen op de Herengracht. In kerstsfeer én met breisels.
Breisels van Club Geluk.
Shame on me
Als geboren, getogen en inmiddels weer in de hoofdstad woonachtige I AMsterdammer moet ik tot mijn schaamte bekennen dat het mijn eerste keer was. Niet eerder was ik op het idee gekomen. Zo gaan die dingen. Maar ik heb de smaak te pakken na mijn recente bezoek aan het - door het team van Wunderkammer in kerstsferen gedecoreerde - Cromhouthuis (dat verslag lees je hier). Ik weet het: je moet wel van goeie huize komen, wil je zoveel sfeer en ambiance evenaren. En dat bleek te kloppen. Qua kerstsfeer stelde het bezoek aan het overigens prachtige en luxueuze dubbele grachtenpand ietwat teleur. Ik telde drie kerstbomen en een kransje hier en daar. (Nee, dan het Cromhouthuis: daar is flink uitgepakt in de voor Wunderkammer zo typerende stijl. Maar goed, ik zal ophouden met vergelijken).
Wat Huize Willet-Holthuysen wél heeft, is een overdadig en met luxe spijzen overladen feestdis in de 18de eeuwse keuken van het museum. Wildgebraad (fazant), oesters en vis, een hele ham, (voor die tijd exotische) fruitsoorten, groenten en kazen, zoetigheden en wijn. Uiteraard wijn. Het water loopt je in de mond. Maar helaas: niet geschikt voor consumptie. De eettafel ligt vol met door het kunst-breiende en dito hakende duo Marieke en Barbara van Club Geluk 'geknutselde' tafel-aankleding en etenswaar.
Club Geluk
En dat 'geknutselde' bedoel ik niet laatdunkend. Ikzelf haak ook nog wel eens wat en ik weet dus maar al te goed dat hier wel degelijk sprake is van hogere handwerkkunde.
Niet helemaal nieuw, want ik meen me te herinneren dat de dames zo'n drie jaar geleden een heleboel producten voor de Hema (kerst)folder handwerkte. Waaronder de iconische hema-worst en een tompouce (waarom niet tompoes?). Een jaar later sierden de kunststukjes de cover van het Volkskrant Magazine. Ik zag wel een paar (voor mij nieuwe) voorwerpen zoals de fazant en de vis en het blijft gewoon heel erg leuk om te zien.
(De tentoonstelling bleek lastig te fotograferen. Excuus voor de kwaliteit van de foto's).
Terug naar het museum. Het gehele pand is prachtig en weelderig ingericht en gedecoreerd met kostbare schilderijen en daaruit kun je opmaken dat het echtpaar Willet-Holthuysen schathemeltjerijk was. De echtelieden bleven kinderloos en daarom legateerde de langstlevende Louisa het woonhuis, de inboedel en de door haar echtgenoot aangelegde kunstverzameling in 1895 aan de stad Amsterdam. En jaar later opende het museum haar deuren en momenteel is het onderdeel van het Amsterdam Museum.
Zeker een bezoekje waard.
-X-
Have a nice day!
Alle foto's: agreylady.nl
 |
| Door mij - zonder patroon - gehaakte werkjes |
