Laten we over één ding wel wezen: ik wil geenszins een spoiler zijn. Dat je denkt: "ik heb de foto's op het blog van die grijze dame gezien, dus ik hoef niet meer naar de tentoonstelling". Dat dan weer niet. Bén je in de gelegenheid, breng dan vooral zelf een bezoek aan het Stedelijk Museum in Amsterdam. Want, nee, ik ben niet compleet. Meer dan een impressie kan ik je hier niet geven. En nee, je krijgt geen (soms) gortdroge en/of ellenlange achtergronden, laat staan wetenschappelijk verantwoorde kunsthistorische beschouwingen. Wat je hier leest is 'slechts' een weergave van mijn indrukken en favorieten van de tentoonstelling Dream Out Loud. Zie het als preview. Teaser zo je wilt.
Of trailer.
Kijk je mee?
 |
1. Stoel NotOnlyHOLLOW (2014) van Dirk van der Kooij, ge3D-print van gerecycled plastic. 2. Marleen Kaptein, Fibre Placement Chair (2014)* 3. We Make Carpets, Cocktail Carpet 2 (2015), gemaakt van .... cocktailprikkers*
|
Designing for tomorrow's demands is de ondertitel van de onderhavige tentoonstelling. Tweejaarlijks schrijft het Stedelijk Museum een 'wedstrijd' uit, of beter gezegd, biedt het museum een kans aan jonge kunstenaars om zich te tonen (een open call) en een jury kiest dan uit de inzendingen de meest opmerkelijke. (Jong, jong? Wat is jong? Hella Jongerius, 53. Daan Roosegaarde, 37 jaar). Dit keer betrof het 'jong talent' dat zich bezighoudt met vormgeving. Strikt genomen is dat geen kunst, als in Kunst met een grote K, maar a la. Ik haal daar mijn neus niet voor op, want aan vormgeving als toegepaste kunst is niks mis. Integendeel, wat mij betreft. En het is én blijft een schimmige scheidslijn.
Dat kan anders!
Terug naar de expo. De 26 uitverkorenen hebben gemeen dat zij hardop dromen over een betere wereld en zij gebruiken voor hun creaties de nieuwste technieken. De ontwerpers zijn niet per se op zoek naar extra luxe (wat je vaak ziet), maar naar verbetering van het bestaande.
Good for them!
 |
1. Neon-installatie PHENOMENEON (2016) van Pieke Bergmans*. 2. Digital Artifacts (2013), Bart Hess. Performance met paraffine*. 3. Benedikt Fischer, broche van afgedankte bouw- en skihelmen.
|
Één ding viel mij op. Het was mij niet in alle gevallen duidelijk hoe de designer met zijn of haar ontwerp bijdroeg aan een betere wereld (zie *). Neem de neon-installatie van Pieke Bergmans. Heel mooi, maar...? Cocktail Carpet 2: echt fantastisch! Maar wat is het eco of groene hieraan? (Ik zag twee of drie jaar geleden tijdens de Dutch Design Week zo'n tien 'kleden' van We Make Carpets, gemaakte van snackbar-vorkjes, rietjes, wasknijpers, pasta en dergelijke 'materialen'. Ge-wel-dig, maar eco, groen, macrobiotisch-vegetarisch, Co2-neutraal en/of anderszins duurzaam....?).
Hoezo duurzaam?
Of ik heb iets gemist. Zo ja, dan hoor ik dat graag.
Maar we schieten niet in een milieu-depressie, want er waren wel degelijk fijne staaltjes van bewust en betrokken ontwerpen.
 |
1. en 2. (2x) One-To-One (2016) van Elisa van Joolen, een 'aanklacht' tegen de macht van grote merken in de mode-industrie. 3. Olivier van Herpt, Complex, Geometric en Organic (2014-2016), 3D-geprint keramiek*. 4. Het duo Metahaven met Transparent Camouflage (2016), 'merchandise' voor ongebruikelijke partijen zoals in dit geval WikiLeaks.
|
Speciale aandacht verdient Hella Jongerius, die haar sporen inmiddels wel heeft verdiend (dus hoezo jong talent?). Met haar Berlijnse studio Jongeriuslab ontwerpt de vormgever keramiek, glas, meubels, stoffen en complete inrichtingen. Uit haar manifest 'Beyond the New' (2015) blijkt dat Jongerius wars is van de constante vernieuwing in de vormgeving. Haar motto: hergebruik.
Hella Jongerius en de KLM
Samen met Edith van Berkel (textiel) en Arjan Brekveld (meubels) ontwierp de designer het interieur voor een deel van de Boeing-vloot van de KLM. In de tentoonstelling zie je een selectie van archiefmateriaal van de ontwerper herself. Voor het tapijt in de vliegtuigen (geproduceerd door Desso) gebruikte Jongerius garens gesponnen van oude KLM-uniformen en wol van Schotse schapen die eigenlijk alleen voor de vleesconsumptie worden gefokt.
Typisch gevalletje cradle-to-cradle.
En dat laatste begrip kende ik niet, dus dat moest ik even opzoeken. Dat cradle to cradle. Het betekent: volledig duurzaam (letterlijk van wieg tot wieg).
-X-
Nooit te oud om te leren!
PS: in het Stedelijk 'lopen' momenteel vier tentoonstellingen (naast de uiterst interessante vaste collectie). Van de week volgt mijn tweede verslag.
Vier je vandaag of morgen Sinterklaas? Dan wens ik je heel veel plezier!
Alle (iPhone 6) foto's: agreylady.nl
